رابطه حمايت معلم ادراك شده و عملكرد تحصيلي درس رياضي: نقش ميانجيگر انگيزه دروني، اضطراب و خودكارآمدي رياضي

عوامل درون فردي و برون فردي متعددي در يادگيري و عملكرد دانش‌آموزان در درس رياضي به‌عنوان اهداف مهم آموزش ‌و پرورش نقش دارند. اين پژوهش با هدف بررسي رابطه حمايت معلم ادراك‌شده در رابطه با عملكرد درس رياضي با توجه به نقش ميانجي‌گر انگيزه دروني، اضطراب و خودكارآمدي رياضي انجام شد. اين پژوهش از نوع كمي  با روش همبستگي است و با استفاده از روش معادلات ساختاري انجام شده است. تعداد ۴۰۸ دانش‌آموز (204 پسر، 204 دختر) به شيوه نمونه‌گيري چندمرحله‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي حمايت عاطفي معلم و ابزاري اسكالويك (2013)، حمايت ابزاري وانگ، تااو و كونيشي (2018)، خودكارآمدي و اضطراب رياضي مي (2009) و انگيزه دروني فدريسي و اسكالويك (2014) پاسخ دادند. براي سنجش عملكرد در درس رياضي از ميانگين سه امتحان دانش‌آموزان در درس رياضي استفاده شد. نتايج نشان داد كه الگوي مفهومي پژوهش از برازش مناسبي برخوردار است. همچنين، بين حمايت معلم ادراك‌شده و عملكرد دانش‌آموزان در درس رياضي رابطه مثبت معني‌داري وجود دارد و حمايت معلم ادراك‌شده با واسطه سه متغير اضطراب رياضي، انگيزش دروني و خودكارآمدي رياضي توانسته عملكرد تحصيلي در درس رياضي را به‌صورت معني‌داري تبيين كند. به‌علاوه، خودكارآمدي رياضي توانسته دو متغير ميانجي ديگر را تحت تأثير قرار داده و از اين طريق بر عملكرد در درس رياضي تأثيرگذار باشد. نتايج تلويحاً نشان مي‌دهند توجه به انواع حمايت‌هاي معلم و طراحي و اجراي مداخله‌هاي آموزشي در جهت افزايش رفتارهاي حمايتي معلمان مي‌تواند از طريق افزايش خودكارآمدي و انگيزش رياضي و كاهش اضطراب رياضي دانش‌آموزان به بهبود عملكرد رياضي آنان كمك نمايد.