مسئلۀ محيط زيست؛ اولويتي در ساحت نظريه پردازي سياسي

به تدريج بر شمار آن دسته از انديشمندان سياسي افزوده مي‌شود كه خود را با وجهي از مسئله محيط‌زيست رو به رو مي‌بينند و در مي‌يابند كه پرداختن به اين مسئله در نظريه سياسي معاصر ضروري است. اكنون مسئله مندي محيط‌زيست، به دو صورت به هم پيوسته در ساحت نظريه‌پردازي سياسي نمايان شده است؛ نخست در به فهم درآمدن عوامل سياسي ايجاد مسائل خرد و كلان زيست‌محيطي و ديگري در شناخت چگونگي مواجهه سياسي با آن مسائل. نظريه سياسي به منزله عامل شكل دهنده روندها، نهادها و كنش‌هاي سياسي در پيوند با مفاهيم و ارزش‌هاي سياسي، با اين پرسش رو به روست كه با چه تمهيداتي مي‌شود توجه به اولويت مسئله مندي محيط‌زيست را در مناسبات قدرت سياسي نهادينه كرد. به بيان ديگر، براي نظريه‌پرداز سياسي اين پرسش مطرح مي‌شود كه چگونه بايد بر اساس فلسفه سياسي خاص، مناسبات قدرت را به گونه‌اي جهت داد كه همواره دغدغه‌هاي زيست‌محيطي، در جايگاه اولويتي تثبيت شده، در اين مناسبات به ديده گرفته شوند. اين مقاله دستاورد تأمل و پژوهش به روش تحليلي انتقادي درباره وجوهي از كلان مسئله محيط‌زيست است كه حل آنها به نظريه‌پردازي سياسي مناسب نياز دارد.