جايگاه انسان در تحولات الهيات سياسي مسيحيت با تمركز بر متن مقدس

به باور فيلسوفان و انديشمندان متاله، سنت عبري و دستگاه عقلاني يونان باستان بر الهيات مسيحي و متن مقدس آن تاثيري هستي شناختي نهاده است. در مقاله حاضر قصد داريم به اين پرسش بپردازيم كه الهيات مسيحي چگونه به پيدايش اومانيسم در نظريه هاي سياسي مدرن انجاميد؟ در مقام فرضيه، اين مساله مورد بررسي قرار مي گيرد كه گذار ديالكتيكي مغرب زمين از سيطره كليسايي قرون وسطي به سوبژگي انسان را نمي توان يك شيفت پارادايمي دانست؛ بلكه صورت بندي الهيات مسيحي مبتني بر نظريه تثليث به گونه اي صورت پذيرفت كه امكان تجلي روح خدا در پسر خدا را به اصالت عمل در پسر انسان تسري دهد و آن را به واسطه سنت يهود و تمهيدات فلسفي يونان باستان موجه سازد. لذا اهتمام داريم با استفاده از روش تطبيقي-تفسيري متن به مستنداتي بپردازيم كه الهيات سياسي مسيحي را از ترويج پارسايي در بدو ظهور مسيح تا انقياد انسان توسط كليسا متحول ساخت و در ادامه، ما به ازاي آنچه در قرون وسطي رخ داد، ناگزير از پذيرش اومانيسم شد و توانست از اصالت انسان و عقلانيت او حمايت كند.