ادله فقهي حرمت ساخت و به‌كارگيري تسليحات هسته‌اي در راهبرد بازدارندگي اسلام

شناخت نادرست از مباني اعتقادي رفتار دولت اسلامي در حوزه‌هاي راهبردي از جمله روش‌هاي بازدارندگي عاملي موثر در بدفهمي بازيگران نظام بين‌الملل از رويكردهاي راهبردي واقعيِ آن دولت است. بر اين اساس، بدفهمي نسبت به نيات هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران، يكي از مشكلات قدرت‌ها طي دو دهه گذشته بوده است. به نظر مي‌رسد هنوز تحقيق مجزايي كه بتواند ارتباط وثيق مباني اعتقادي اسلام با راهبرد هسته‌اي دولت اسلامي نشان دهد انجام نشده است. لذا، پرسش اصلي اين مقاله اين است كه وضعيت جواز/عدم‌جواز(حرمت) ساخت و به‌كارگيري تسليحات بازدارنده هسته‌اي در تقابل با دشمنان مجهز به چنين تسليحاتي چگونه است؟ آموزه‏هاي حاصل از تفسير متن قرآن حاكي از حرمت قطعيِ فقهي اين موضوع در چارچوب راهبرد بازدارندگيِ دولت اسلامي است. هدف مقاله آن است كه نشان دهد الزام به عدم توليد و به‌كارگيري سلاح هسته‌اي نه به دليل محدوديت‌هاي حقوق بين‌الملل و مخالفت قدرت‌ها، بلكه برخاسته از مباني اعتقادي ناشي از الزامات قرآنيفقهي است.اين نوشتار در چارچوب روش تفسير اجتهادي  مي‌كوشد به نظر شارع مقدس درباره توليد و استفاده از سلاح‌هاي كشتار جمعي در راهبرد بازدارندگي نزديك شود. برجسته‌سازي مباني قرآنيفقهي دالّ بر حرمت ساخت و به‌كارگيري تسليحات اتمي (به عنوان نظر غالب)،در مقابل نظر ضعيف دالّ بر ساخت آنها، مهم‌ترين نوآوري و نتيجه مقاله پيش‌رو خواهد بود.