كاركرد تعليمي روايات «فضل القرآن» اماميه، بر اساس نظريه «حيطه‌هاي يادگيري بلوم»

روايات فضل القرآن در جوامع روايي فريقين بخش مشخصي را با همين عنوان يا عناوين مشابه به خود اختصاص داده است. اين دسته از روايات، نقش قابل توجهي در تعريف جايگاه و شأن قرآن در هدايت انسان دارد و همچنين آداب معاشرت با كتاب الهي و بهره‌وري از آن را آموزش مي‌دهد. اگر به اين دسته از روايت به عنوان يك منبع آموزشي نگاه شود كه تبيين نقش و جايگاه قرآن، تشويق به هدايت يافتن از آن و همچنين تبيين آداب تعامل با اين كتاب شريف در زندگي را بر عهده دارد، در اين صورت اين مجموعه از روايات مي‌تواند نقش يك كتاب درسي و آموزشي را ايفا كند. بر اساس نظريه بلوم، يادگيري به سه حيطه تقسيم مي‌شود؛ شناختي، عاطفي و رفتاري. در اين پژوهش با مروري بر روايات فضل القرآن در منابع شيعي بر اساس اين نظريه، مشخص مي‌شود كه اين احاديث براي هر سه حيطه يادگيري مطالب قابل توجهي دارند و مهمتر اين‌كه در بخش رفتاري روايات بسيار بيشتري گنجانده شده است. اين امر نشان‌گر اهميت آموزشي روايات مذكور در اين حيطه خطير و تأثير فوق‌العاده آن در هدايت انسان از طريق يادگيري رفتاري قرآن كريم است.