ارائۀ الگوي توانمندسازي فناورانه نومعلمان دورۀ ابتدايي شهرتهران

هدف از پژوهش حاضر پژوهش حاضر ارائه الگوي توانمندسازي فناورانه نومعلمان دوره ابتدايي شهر تهران بود. از لحاظ هدف كاربردي، از لحاظ روش توصيفي از نوع پيمايشي و بر اساس رويكرد پژوهش، تركيبي بود. در بخش اول (كيفي) براي انجام مصاحبه ميداني، جامعة آماري پژوهش را اساتيد برجسته حوزة مديريت آموزشي و معلمان برجسته و موفق با سابقه طولاني در امر آموزش ابتدايي شامل شدند؛ كه اين افراد، به‌صورت هدفمند از نوع معياري، براي مصاحبه‌هاي كيفي در موضوع پژوهش انتخاب گرديد (18 مصاحبه با 18 نفر و تا حد اشباع نظري ادامه يافت). بعد از انجام مصاحبه و رسيدن به اشباع نظري پرسشنامه تدوين شد كه شامل 60 گويه و در قالب 11 مؤلفه بود كه در بخش دوم (كمي) اين پرسشنامه در بين كلية نومعلمان ابتدايي (معلمان ابتدايي شهر تهران كه داراي سابقه شغلي كمتر از 3 سال داشتند) توزيع گرديد (جامعه آماري: 950 نفر، نمونه آماري: 270 نفر). در اين پژوهش از دو بخش آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شد. در بخش آمار توصيفي از فراواني و درصد فراواني براي بيان ويژگي‌هاي دموگرافيك استفاده شد. از شاخص‌هاي كشيدگي و چولگي به‌منظور بررسي توزيع داده‌ها و براي تحليل مصاحبه‌ها از نرم‌افزار Max QDA نسخه Pro استفاده شد. براي رسم و تدوين مدل اندازه‌گيري و مدل ساختاري از نرم‌افزارهاي SPSS نسخه 24، Smart PLS نسخه 2.0 استفاده شد. نتايج بخش كيفي نشان داد كه شرايط زمينه‌اي، توسعه دانش و مهارت، ويژگي‌هاي فردي و سواد ديجيتالي از ابعاد اصلي الگوي توانمندسازي فناورانه نومعلمان دوره ابتدايي شهرتهران مي‌باشد. در بخش كمي نيز هر يك از يافته‌هاي بخش كيفي تأييد شد (مقدار تي بيشتر از 1.96). بر اين اساس پيشنهاد مي‌شود تا با تمركز بر فعاليت‌هاي دانشگاه فرهنگيان، فرهنگ آموزش معلمي موردتوجه بيشتر قرار گيرد و استفاده از فناوري آموزشي جزئي از فرايند تدريس قلمداد شود، همچنين منابع انساني با استفاده و تكيه‌بر آموزش مجازي و غيرحضوري توانمند شود.