تأثير شش هفته تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) و استقامتي بر ميزان قند خون و محتواي پروتئين فوليستاتين در بافت بطن چپ قلب موش‌هاي صحرايي نر مبتلا به ديابت نوع 1

فوليستاتين يك پروتئين كليدي در تنظيم هيپرتروفي عضلاني (قلبي و اسكلتي) است كه بيماري ديابتي نوع 1 مي‌تواند به نقص در عملكرد آن منجر شود. بنابراين، هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير 6 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) و استقامتي بر ميزان قند خون و محتواي پروتئين فوليستاتين در بافت بطن چپ قلب موش‌هاي صحرايي نر مبتلا به ديابت نوع 1 است. در اين تحقيق، 18 سر موش صحرايي نر 2 ماهه نر از نژاد اسپراگ‌داولي با ميانگين وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. پس از ديابتي شدن نوع 1 از طريق محلول استرپتوزوتوسين، به روش تصادفي به 3 گروه: 1. تمرين HIIT 2. تمرين استقامتي و 3. كنترل (هر گروه 6 سر) تقسيم شدند. گروه‌هاي تمريني 4 روز در هفته مطابق با برنامه‌هاي تمريني HIIT و استقامتي به مدت 6 هفته به تمرين ورزشي پرداختند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون آنواييكطرفه و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. 6 هفته تمرين HIIT و استقامتي به كاهش معنا‌دار ميزان قند خون (0001/0=P) و افزايش معنا‌دار محتواي پروتئين فوليستاتين (0001/0=P) نسبت به گروه كنترل منجر شد. تمرين HIIT و استقامتي، سطوح قند خون را كاهش داد كه نشان‌دهندة اين مطلب است، كه اين دو نوع تمريني مي‌تواند راه درماني مناسب و غيرتهاجمي براي كنترل ديابت باشد. همچنين تمرين استقامتي و تمرين HIIT به افزايش محتواي درون سلولي پروتئين فوليستاتين منجر شد كه اين افزايش در گروه استقامتي بيشتر بوده است كه مي‌تواند جهت هيپرتروفي فيزيولوژيك و كاهش عوارض پاتولوژيك قلبي از جمله كارديوميوپاتي ديابتي مفيد باشد.