تأثير يك دوره تمرينات مقاومتي دايره‌اي بر سطوح سرمي پرپتين و مقاومت به انسولين مردان مبتلا به ديابت نوع 2

هدف اين تحقيق، برررسي تأثير تمرين مقاومتي دايره‌اي بر سطوح سرمي پرپتين و شاخص مقاومت به انسولين در مردان مبتلا به ديابت نوع2 بود. پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي است. نمونة آماري پژوهش 24 مرد مبتلا به ديابت نوع 2 با ميانگين و انحراف معيار (سن 3.25±39.1سال، قد 4.85± 173.8 سانتي‌متر و وزن 12.89±80 كيلوگرم) بودند كه به‌صورت تصادفي به دوگروه 12نفري تجربي و كنترل تقسيم شدند.آزمودني‌هاي گروه تجربي 8 هفته تمرين مقاومتي دايره‌اي را 3 جلسه در هفته به مدت 60 دقيقه با شدت 50 تا 80 درصد يك تكرار بيشينه اجرا كردند. پيش و پس از 8 هفته تمرين، سطوح سرمي پرپتين، شاخص مقاومت به انسولين (HOMAIR)، گلوكز ناشتا و انسولين اندازه‌گيري شد. براي بررسي تغييرات درون‌گروهي از آزمونt  همبسته و تفاوت بين‌گروهي از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخة 22) استفاده شد. نتايج به‌دست‌آمده در سطح معناداري كمتر از 0.05 بررسي شد. تغييرات درون‌گروهي نشان داد، 8 هفته تمرين مقاومتي دايره‌اي موجب كاهش معنادار سطوح پرپتين، شاخص مقاومت به انسولين (HOMAIR)، گلوكز ناشتا و انسولين (0.0001P=) نسبت به گروه كنترل ديابتي شد. همچنين در مقايسة بين‌گروهي تمرينات مقاومتي دايره‌اي موجب كاهش معنادار در سطوح پرپتين، شاخص مقاومت به انسولين (HOMAIR)، گلوكز ناشتا (0.0001P=) و انسولين (0.001P=) نسبت به گروه كنترل ديابتي شد. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد تمرين مقاومتي دايره‌اي سطوح پرپتين، شاخص مقاومت به انسولين، گلوكز ناشتا و انسولين را در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 كاهش مي‌دهد. بنابراين به‌نظر مي‌رسد اين نوع تمرين مي‌تواند براي بيماران ديابتي نوع2 مفيد باشد.