مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و واقعيت درماني بر كاركردهاي خانوادگي زنان داراي تعارضات زناشويي

اهداف: تعارضات زناشويي سبب اختلال در كاركردهاي خانوادگي مي‌شود. هدف اين تحقيق مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و واقعيت‌درماني بر كاركردهاي خانوادگي زنان داراي تعارضات زناشويي بود.مواد و روش‌ها: طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل است. تمامي زناني كه جهت حل مشكلات و تعارضات زناشويي به مراكز مشاوره شهرستان رشت در سال ۱۳۹۹ مراجعه نموده بودند، جامعه آماري اين پژوهش را تشكيل دادند. ۵۴ زن با تعارض زناشويي به كمك اجراي پرسش‌نامه تعارضات زناشويي به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش رفتاردرماني ديالكتيك (۱۸ نفر) و واقعيت‌درماني (۱۸ نفر) و يك گروه كنترل (۱۸ نفر) قرار گرفتند. جلسات تكنيك‌هاي رفتاردرماني ديالكتيكي و واقعيت درماني در ۱۰ جلسه ۹۰ دقيقه‌اي (هفته‌اي دو بار) براي آنها اجرا شد. اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزار اين پژوهش، پرسش‌نامه تعارضات زناشويي با روايي ۰/۹۵ و پايايي ۰/۸۴ و پرسش‌نامه سنجش خانواده با روايي ۰/۹۶ و پايايي ۰/۸۹ بود كه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شد. براي مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و واقعيت‌درماني بر كاركردهاي خانوادگي زنان داراي تعارضات زناشويي از تحليل كوواريانس چندمتغيري و آزمون تعقيبي بونفروني استفاده شد.يافته‌ها: در اين پژوهش ۵۴ شركت‌كننده با ميانگين سني ۴/۳۹±۳۷/۸۱ سال شركت كردند. ميانگين تعارض زناشويي شركت‌كنندگان ۷/۳۹±۱۵۷/۶۴ بود. نتايج تحليل كواريانس نشان داد رفتاردرماني ديالكتيكي و واقعيت‌درماني بر كاركردهاي خانوادگي مؤثر بودند (۰/۰۰۱ p) و واقعيت‌درماني در مقايسه با رفتاردرماني دياليكتيك بر كاركردهاي خانوادگي تأثير بيشتري داشت (۰/۰۱ p). نتيجه‌گيري: رفتاردرماني ديالكتيكي و واقعيت‌در‌ماني، بر كاركردهاي خانوادگي زنان داراي تعارضات زناشويي تأثير مثبت دارند. لذا مي‌توان از اين درمان‌ها در كنار روش‌هاي ديگر درماني براي بهبود كيفيت زندگي و كاهش تعارضات زناشويي استفاده كرد.