گرايش بين‌المللي شدن و عملكرد صادراتي: بررسي آثار ميانجي دانش صادراتي و تعديلگر پويايي محيطي

رقابت شديد در بازار داخلي و جهاني‌شدن تمايل شركت‌ها به بين‌المللي شدن را افزايش داده است. در اين بين صادرات يكي از راهبردهايي است كه بيشترين كاربرد را براي بين‌المللي شدن شركت‌ها داشته است. هدف اين پژوهش، بررسي تاثير گرايش بين‌المللي شدن و دانش صادراتي بر عملكرد صادراتي با نقش تعديل‌گري پويايي محيطي است. پژوهش حاضركاربردي و به ‌لحاظ جمع‌آوري داده‌ها توصيفيپيمايشي است. جامعه آماري اين پژوهش شركت‌هاي كوچك‌و‌متوسط صادراتي در شهر تبريز هستند كه از اين ميان تعداد 114 نفر از مديران و معاونان اين شركت‌ها به روش سرشماري انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه استاندارد استفاده شد كه روايي محتوايي پرسشنامه از ديدگاه صاحب‌نظران و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. براي آزمون فرضيه‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار PLS3 استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه گرايش بين‌المللي شدن هم به طور مستقيم و هم از طريق دانش صادراتي تاثير مثبتي بر عملكرد صادراتي شركت‌ها دارد. همچنين پويايي محيطي رابطه بين گرايش بين‌المللي شدن و عملكرد صادراتي را تعديل مي‌كند. نتايج نشان داد گرايش بين‌المللي شدن زمينه لازم را براي ورود شركت‌ها به بازارهاي بين‌المللي فراهم مي‌كند تا آنان سريعتر بين‌المللي شوند و با جبران كمبود منابع باعث گسترش اين نوع شركت‌ها مي‌شود. نتايج پژوهش مي‌تواند به عنوان يك راهنما براي سياست‌گذاران، شركت‌ها و مديران صادراتي مورد استفاده قرار گيرد.