تحقق آموزش كارآفرينانه آنلاين مبتني بر فناوريهاي نوين ديجيتال در ايران با رويكرد سناريونويسي

اين پژوهش مي‌كوشد تا با شناخت صحيح پارادايم‌هاي آموزش آنلاين و استفاده هدفمند از فناوري‌هاي نوين ديجيتال، بتواند اهداف آموزش كارآفرينانه را در اين بستر محقق ساخته و توسعه دهد. پژوهش حاضر از منظر هدف، كاربردي و روش آميخته با رويكرد متوالي، در دو مرحله‌ي كمي و كيفي انجام شده است. بخش كمي به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته در تابستان 1399 ازميان جامعه آماري از اساتيد دانشگاه‌هاي شهر تهران (شهيدبهشتي، علم و صنعت، فرهنگيان، آزاد اسلامي، پيام نور) و كارشناسان حوزه فناوري اطلاعات،كه با استناد به فرمول كوكران از بين آن‌ها 115 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده و طبقه‌اي با تخصيص متناسب انتخاب شدند، در بخش كيفي با رويكرد سناريونويسي، شناسايي پيشران‌ها و حالت‌هاي عدم قطعيت با بررسي تاثيرات متقاطع از ماتريس عوامل كليدي برمبناي اجماع نظر 15 خبره، با تكنيك گلوله برفي در پاييز 1399، انجام شده است. در روش كمي يافته‌هاي پژوهش ضمن تاييد تاثير مستقيم 4 مولفه‌ هوشمندسازي، آموزش كارآفرينانه، محيط يادگيري آنلاين و سواد ديجيتال بر تحقق آموزش كارآفرينانه آنلاين در قلمرو مكاني ايران با شناسايي‌ 5 پيشران موثر (شيوه نوين آموزش، شخصي سازي، ربات‌چت‌ها، ادغام تدريس و دسترسي همه جانبه به منابع) به شناسايي و نگارش سناريوهاي محتمل با استفاده از نرم افزار سناريوويزارد پرداخته است كه 4 سناريو با يشترين سازگاري و احتمال وقوع در آينده نتيجه شد.