تحليلي بر شاخصه هاي علم ديني از ديدگاه آيت الله جوادي آملي با نگاهي بر نقد هاي دكتر مهدي گلشني

از مسايل كلامي نوپديد كه در باب رابطه علم و دين مطرح شده، مسئله علم ديني است. ماهيت و چيستي علم ديني از اهميت ويژه اي برخوردار است؛ چرا كه بر سرنوشت مباحث ديگر مربوط به علم ديني تأثير مي گذارد. از بزرگان صاحب نظر در اين حوزه آيت الله جوادي آملي است. ايشان معتقد است كه همه علوم ديني هستند و علم غير ديني نداريم. او در اثبات اين مدعا استدلال مي كند كه علم در تمام سطوح خود از حس و تجربه تا شهود محصول عقل بشر است و عقل برهاني يكي از منابع اصيل معرفت شناختي دين است. مقدمه ديگر در استدلال علم ديني اين است كه هر آن چه در عالم است يا قول خداوند است يا فعل خداوند و علم كاشف از قول يا عقل خداوند است. بنابراين آن چه را كه عقل كسب مي كند ديني است. آيت الله جوادي آملي علت توهم تعارض علم و دين را اين امر مي‌داند كه عقل را از هندسه معرفت ديني خارج كردند و در مقابل دين قرار دادند. ايشان با كشف محدوده عقل و قرار دادن آن در چهارچوب دين، علم را كه محصول عقل است نيز داخل در حريم دين مي‌داند و آن راه تحت سيطره وحي الهي قرار مي‌دهد. دكتر گلشني نيز در اصل نظريه، جهت گيري و روش و شيوه اجراي آن با ايشان موافق هستند و اختلاف ايشان با آيت الله جوادي آملي تنها در شيوه بيان و بعضي مسايل محتوايي مانند اصل تطابق علم و تعاريف علم و دين است.