تبيين زمينه مناسب تحقق طرح هاي راهبردي در سياست گذاري شهري با تأكيد بر نظريه حكم روايي خوب شهري

Explain the appropriate context for the implementation of strategic plans in urban policy Emphasizing the theory of good urban governance

امروزه فضاي شهرهاي جهان سوم منجمله ايران تبديل به فضايي مشكل زا شده و كيفيت زندگي در متن اين فضا را تنزل داده است. همچنين برنامه ريزي و مديريت شهري نيز نتوانسته است جهت توسعه اين فضاها موثر باشد بطوريكه زايش و مشكل زايي اين فضاها ادامه دار گشته است. يكي از مسائل برنامه ريزي شهري در اين شهرها، فراهم نبودن بستر لازمه جهت اجرا و تحقق، طرحها و برنامه هاي نوين توسعه شهري مي باشد. بطوري كه اين طرحها و برنامه ها همواره با عبارت عدم تحقق روبرو مي گردند. اين موارد فرايند مديريت و برنامه ريزي شهري در اين شهرها را از توسعه محور بودن به سمت ساماندهي محور بودن سوق داده است. چرا كه به علت فضاي مشكل زا و فراهم نبودن زمينه، برنامه ريزي شهري نمي تواند به تحقق طرحهاي توسعه شهري منجر گردد و تنها مي تواند به ساماندهي مشكلات شكل گرفته در متن فضايي موجود بپردازد. يكي از اين طرحهاي نوين توسعه شهري، طرحهاي راهبردي مي باشند كه در زمان مدرنيته مطرح شده است. مطالعات صورت گرفته نشان مي دهد كه طرحهاي راهبردي نيز نمي توانند در متن فضايي شهرهاي ايران، محقق گشته و به اهداف خويش برسند. روش كار در اين پژوهش روش گرند تئوري يا نظريه اي مي باشد، نوشتار حاضر سعي در تبيين اين مسئله دارد. يافته هاي نوشتار با رويكرد پديدارشناسي هرمنوتيك نيز نشان مي دهد كه عدم سازگاري زماني – فضايي و محتوايي، مهمترين عامل عدم تحقق طرحهاي راهبردي در شهرهاي ايران مي باشد. بطوريكه تحت تأثير اين عدم سازگاري، متن فضايي شهرهاي ايران زمينه لازمه را جهت خوانش و انتقال معنا (تحقق) طرحهاي راهبردي، دارا نمي باشند. با توجه به تئوري زمينه اي، متن فضايي سازگار جهت تحقق طرحهاي راهبردي، از طريق وارد شدن به دوران موسوم به مدرنيته، فراهم مي گردد. در حاليكه متن فضايي شهرهاي ايران، تحت تاثير زمانه گذار بين سنت و مدرنيته شكل گرفته و اين زمانه در مرحله بعد پديدار عدم سازگاري فضايي و محتوايي را شكل مي دهد كه سبب فراهم نبودن زمينه جهت تحقق طرحهاي راهبردي براي توسعه شهرهاي ايران مي گردد.

Today, the atmosphere of third world cities, including Iran, has become a problematic atmosphere and has reduced the quality of life in the context of this space. Also, urban planning and management has not been able to be effective for the development of these spaces, so that the birth and problem-solving of these spaces has continued. One of the problems of urban planning in these cities is the lack of the necessary platform for the implementation and realization of new urban development plans and programs. So that these plans and programs are always faced with the phrase non-realization. These cases have led the process of urban management and planning in these cities from being development-oriented to being organization-oriented. Because of the problematic space and lack of context, urban planning cannot lead to the realization of urban development plans and can only organize the problems formed in the existing spatial context. One of these new urban development plans is the strategic plans that have been proposed in the time of modernity. Studies show that strategic plans cannot be achieved in the spatial context of Iranian cities and achieve their goals. The method of work in this research is grand theoretical or theoretical method; the present article tries to explain this issue. Findings of the article with the approach of hermeneutic phenomenology also show that the inconsistency of time-space and content is the most important factor in the failure of strategic plans in Iranian cities. As a result of this incompatibility, the spatial text of Iranian cities do not have the necessary context to read and convey the meaning (realization) of strategic plans. According to the underlying theory, a consistent spatial text is provided for the realization of strategic plans, by entering the era called modernity. While the spatial text of Iranian cities is formed under the influence of the transition between tradition and modernity, and this time in the next stage forms the phenomenon of spatial and content incompatibility, which causes the lack of ground for the realization of strategic plans for the development of Iranian cities.