بررسي نقش شاخص‌هاي پايداري اجتماعي- فرهنگي در توسعه فضاهاي عمومي شهرها (مورد كاوي: پارك خلدبرين و خيابان باغ‌ارم- شهر شيراز)

Investigating the Role of Socio-Cultural Sustainability Indicators in Urban Public Spaces’ Development (Case Study: Kholdebarin Park and Eram Garden Street, Shiraz)

معماري به دست انسان بوجود مي‌آيد و اين معماري از آرمان‌هاي انسان تأثير مي‌پذيرد و در ادامه نيز بر انسان تأثيرگذار است و بخشي از آرمان‌ها و ايده‌آل‌هاي او را برحسب نياز در زندگي شكل مي‌دهد. طراحي با توجه به پايداري اجتماعي- فرهنگي، مي‌تواند نقش مهمي در هدايت انسانها به سمت يك جامعه سالم و مناسب زندگي داشته باشد. به‌همين منظور در سياست‌گذاري و طراحي‌شهري، مدنظر قرارگيري هدف طراحي، تجربه بصري و الگوهاي رفتاري كاربران بسيار مهم است. در نوشتار پيش رو، به مفهوم مؤلفه‌ها و معيارهاي موثر بر طراحي معماري منظر و فضاي فرهنگي و نوع ارتباط آن‌ها با انسان پرداخته شده است. اين مقاله با هدف تبيين مؤلفه‌هاي كيفي پايداري اجتماعي- فرهنگي در فضاهاي عمومي شهر تدوين شده و براي نمونه دو فضاي عمومي شهر شيراز (پارك خلدبرين و خيابان باغ‌ارم) مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحقيق اين مقاله روش كيفي است و به شناخت عوامل سازنده توسعه پايدار شهري و مؤلفه‌هاي كيفي پايداري اجتماعي- فرهنگي و معيارهاي معماري ايراني- اسلامي پرداخته شده. يافته پژوهش حاكي از آن است كه طراحي فضاهاي عمومي شهري با تاكيد بر پايداري اجتماعي- فرهنگي و توجه به مؤلفه‌هاي معماري ايراني- اسلامي، به ايجاد فضايي زنده و پويا منجر مي‌شود و با تأثير بر انديشه ذهني افراد به ايجاد تجمعات و خاطرات جمعي براي رسيدن به صلح و آرامش روحي مي‌پردازد و علاوه بر ارزش‌هاي كمي، در جهت برطرف كردن نيازهاي كيفي نيز گام برمي‌دارد و با طراحي مناسب، امكان تفكيك بهتر فضايي، ايجاد حس سكون و پويايي را همزمان فراهم مي‌آورد.

Architecture is created by human beings and this architecture is influenced by human ideals and continues to affect human beings and forms part of their ideals and ideals according to the needs in life. It is certain that design with a religious approach and attention to socio-cultural sustainability, can play an important role in human well-being and lead them to a healthy and appropriate society. Therefore, in urban policy and design, it is very important to consider the purpose of the design, visual experience and behavioral patterns of users. In the present article, the concept of quality and components and criteria affecting the design of landscape architecture and cultural space and the type of their relationship with humans are discussed through the views of thinkers in the field of urban design and planning. The most important questions of this research are; what are the qualitative components of socio-cultural sustainability in urban public spaces? an‎d what is the relationship between the qualitative components of socio-cultural sustainability and Iranian-Islamic architectural criteria? To achieve this goal, the research method of this article is a qualitative method and the components of sustainable urban development and the qualitative components of socio-cultural sustainability and Iranian-Islamic architectural criteria are identified. The results indicate that the design of urban public spaces with emphasis on socio-cultural sustainability and attention to the components of Iranian-Islamic architecture, to create a living and dynamic atmosphere and by influencing the mental thinking of individuals to create gatherings and collective memories. It achieves peace of mind and, in addition to quantitative values, also takes steps to meet quality needs, and also with proper design, provides the possibility of better spatial separation and a sense of calm and dynamism at the same time.