مردم‌ نگاري سياسي احزاب سياسي ايران: بررسي موردي احزاب سياسي شهرستان فسا

تاريخچه احزاب در جهان و در ايران نشان مي دهد كه پديدة حزب پديده‌اي مدرن است و قدمت آن در جهان به كمتر از يك قرن مي رسد. در ايران نيز مستندات قانوني جهت شكل‌گيري احزاب را مي‌توان پس از انقلاب مشروطيت و در اصل 21 قانون مشروطيت و به‌صورت صريح در اصل 26 قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران پيدا كرد. لذا با توجه به قدمت احزاب اكنون مي توان ساختار، مشروعيت و سياست ورزي احزاب در ايران را مورد پرسش جامعه شناختي و انسان‌شناختي قرار داد. تحليل هاي جامعه‌شناختي احزاب در ايران عمدتاً تحليل‌هاي كلان‌نگر ، بزرگ‌دامنه، نظريه‌محور و كمي‌گرا بوده است و مطالعه و تحليل احزاب ‌سياسي در سطح تحليل خرد و با تكيه بر مطالعة ميداني مورد توجه جدي نبوده است. در پژوهش حاضر تلاش شده است با استفاده از مطالعة مردم‌نگارانه، اجراگري و سياست‌ورزي فعاليت حزبي احزاب سياسي در شهرستان كوچك فسا تحليل شود. اين تحليل با تمركز بر چگونگي تشكيل حزب در شهرستان، وضعيت مشروعيت و نهادينه‌گي، شكل حضور آن‌ها در انتخابات، مسألة آموزش و تقابل آن‌ها با ديگر نيروها همچون نهاد قدرتمند قوميت صورت گرفته است و نتايج حاصل از مطالعه نشان مي دهد كه چگونه ساختار و نوع حضور احزاب در بستر خاص شهرستان فسا باعث انقطاع مردم و احزاب شده است. اين پژوهش با تحليل و نشان‌دادن رويكرد هيرارشي احزاب، وابستگي آن‌ها به مركزيت و نقش آن‌ها در واسطه‌گري بين مردم و حكومت و تزريق ارزش‌هاي حاكميت بين تودة مردم نشان مي‌دهد كه ناتواني احزاب در انجام كاركردهاي حزبي خود و تزريق ارزش‌ها در تودة مردم چگونه باعث شكاف بين مردم و حاكميت مي گردد.