ارتباط ميان معيارهاي عيني و ادراكي پياده مداري با ميزان پياده روي و شاخص توده بدني، مورد مطالعاتي: شهر بابل

Relationship between Objective and Perceived Criteria of Walkability and Walking Rate with Body Mass Index; Case Study: City of Babol

اغلب مطالعاتي كه بر پياده مداري و تاثير آن بر فعاليت بدني تمركز دارند، با وجود تاثير متفاوت معيارهاي عيني و ادراكي بر رفتارهاي سفر، آن ها را به جاي يكديگر به كار مي برند كه مي توان منجر به يافته هاي متناقض شود. بنابراين، مداخلاتي كه در جهت خلق محيطي پياده مدار انجام مي شوند، نمي توانند تاثير لازم و كافي را بر ميزان فعاليت بدني و پياده روي داشته باشند. بر اين اساس، مقاله حاضر در پي آن بوده تا با بررسي تطابق شاخص هاي عيني و ادراكي پياده مداري در سه بافت متفاوت در شهر بابل، تاثير آن را بر ميزان پياده رويِ خود گزارش دهي شده و شاخص توده بدني بسنجد. روش پژوهش تركيبي و با استفاده از طرح موازي همزمان انجام شده است. بدين ترتيب ابتدا 384 نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفي انتخاب شدند. سپس محيط ادراكي محلاتي كه افراد در آن زندگي مي كنند‌‌ در سه مولفه دسترسي، تنوع كاربري ها و اتصال خيابان با استفاده از پرسشنامه «سنجش پياده مداري محيط محله» ، توسط مشاركت كنندگان مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي سنجش پياده مداري عيني در شاخص شبكه، از متغيرهاي اتصال، عمق و همپيوندي در تحليل چيدمان فضا و براي سنجش اختلاط كاربري از شاخص هاي آنتروپي و سهم كاربري ها در شعاع 800 متري استفاده شده است. سپس ارتباط ميزان تطابق شاخص هاي عيني و ادراكي و ميزان پياده روي و شاخص توده بدني با استفاده از تحليل رگرسيون لجستيك چند سطحي مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها نشان مي دهند، عدم انطباق ميان برداشت ذهني افراد و محيط عيني واحدهاي همسايگي مي تواند تا حد زيادي اختلاف ناشي از ارتباط ميان محيط و ميزان پياده روي را توضيح دهد. به طوري كه بر اساس نتايج، افرادي كه برداشت ذهني آن ها از همسايگي هايي با اتصال و اختلاط كاربري پايين، بالاتر باشد، به ترتيب 42 و 28 درصد احتمال پياده روي هدفمند و تفريحي را افزايش مي دهند.

Most studies that focused on walkability and its effects on physical activity use objective and perceived criteria interchangeably despite their different effects on trip behaviors which could produce contradictory findings. Therefore, the interventions aimed at creating walkable environments cannot leave adequate effects on the level of physical activity and walkability. Thus, this article seeks to investigate the concordance of objective and perceived criteria of walkability in three different textures of the city of Babol to measure their effects on the self-reported walkability rate and body mass index. The research uses a combined method and a concurrent parallel plan, selecting 384 people via the random sampling method. Then, the perceived neighborhood environment where people live was examined by users in terms of three components of accessibility, diversity of uses, and street connectivity using the Neighborhood Environment Walkability Scale (NEWS). To measure the objective walkability in the Milestone Network, the variables of connectivity, depth, and integration were used to analyze the space syntax, while entropy and number of the uses at an 800-meter radius were used to measure the mixed land use. Then, multi-level logistic regression analysis was used to measure the extent to which objective and perceived criteria of walkability rates and body mass index were related. The findings reveal that discordance between peoples' subjective and objective perceptions of neighborhood units can, to a great extent, explain the difference of the relationship between the environment and walkability rate, as the people's greater subjective understanding of neighborhood with lower connectivity and mixed land use could explain the purposeful walkability and recreational probabilities by 42 % 28%, respectively.