مطالعه‌ي شناختي: تحول معناي مادري و صورت‌بندي فرم‌هاي خانواده به ميانجي بسترهاي پزشكي در دوران معاصر

در بسترهاي تاريخي، دوگانۀ مادر-كودك با حضور ميانجي‌هايي مانند بهداشت، پزشكي و فناوري به زنجيرۀ مادر-ميانجي-كودك تركيب‌بندي شده است؛ به اين معني، مفصل‌بندي روابط مادر و كودك يا كنش فرزندآوري از گذر ميانجي‌ها در ضرورت‌هاي تاريخي تغيير يافته و خانواده‌هاي مختلف گسترده به‌صورت هسته‌اي صورت‌بندي شده است. پس آيا با تغيير صورت خانواده، محتوا يا معناي مادر شدن نيز در يك فرايند تاريخي متناسب با تغييرات فرم خانواده در فهم كنشگر دوباره مفصل‌بندي مي‌شود؟ اگر چنين است چگونه تغييرات معنايي نزد كنشگر رخ مي‌دهد؟ و مفصل‌بندي فهم و معناي مادرشدن در گذر زمان چه تغييراتي كرده است؟ اين‌ها مسائلي است كه اين مقاله به كمك مفاهيم فرم، محتوا، ساختار آگاهي نزد زيمل و هوسرل در جست‌وجوي پاسخ آن است. روش اصلي براي استخراج معاني، مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته است. هدايت مصاحبه براساس مؤلفه‌هاي سنخ آرماني محقق‌ساخته پيش برده مي‌شود، تا امكان مقايسه و تغيير معنا در ميان نسل‌ها فراهم شود. طبقه‌بندي مصاحبه‌شوندگان نيز براساس دوره‌شناسي و بسترهاي تاريخي است. درنهايت با انطباق يافته‌ها بين تجربۀ زيستۀ سه نسل از زنان، تحول محتواي كنش فرزندآوري در بسترهاي اجتماعي آشكار مي‌شود. به اين صورت، سه گونه مفصل‌بندي نظام معنايي مادري شامل گذار، ترازمند و ارادي صورت‌بندي مي‌شود كه به‌ترتيب با سه فرم نيمه‌هسته‌اي-نيمه‌مستقل، هسته‌اي و الحاقي مرتبط هستند. نتيجه اينكه با حصول آگاهي از موضوع شناخت بدن، نگرش به فرزندآوري (ارزش) نيز در نسبت‌هاي جديدي بازشناسي مي‌شود. در همين صورت‌بندي جديد از ارزش است كه مرحلۀ ديگري از معناي مادري نزد كنشگر برساخته مي‌شود.