تحليل محدوديت‌هاي توسعه صنايع كوچك‌مقياس بخش كشاورزي (موردمطالعه: دهستان كاكاوند، استان لرستان)

Analysis of Restrictions to the Development of Small-Scale Agricultural Industries (Case Study: Kakavand District, Lorestan Province)

برنامه‌ريزي براي توسعه‌يافتگي روستاهاي كم‌برخوردار و از طرف ديگر، سادگي فناوري، نياز به سرمايه كمتر، دوره كوتاه‌تر بازگشت سرمايه و ديگر مزاياي صنايع كوچك‌مقياس بخش كشاورزي ضرورت راه‌اندازي اين گونه صنايع را بيشتر از قبل نمايان ساخته است. اگرچه مسير راه‌اندازي اين صنايع هميشه هموار نيست و با موانع مختلفي مواجه است. از اين رو، اين تحقيق با هدف شناسايي و تعيين عوامل بازدارنده راه‌اندازي صنايع كوچك‌مقياس بخش كشاورزي انجام شد. جهت شناسايي عوامل بازدارنده، 20 مصاحبه نيمه‌ساختاريافته با صاحب‌نظران استاني انجام شد. تحليل داده‌هاي گردآوري شده از مصاحبه‌ها، منجر به شناسايي 41 مفهوم، در قالب 7 دسته كلان موانع شد. سپس از تكنيك دلفي - فازي دومرحله‌اي براي دستيابي به توافق گروهي بين صاحب‌نظران و رتبه‌بندي عوامل بازدارنده استفاده شد. طبق نتايج تكنيك دلفي - فازي عوامل بازدارنده راه‌اندازي صنايع كوچك‌مقياس بخش كشاورزي در دهستان كاكاوند شهرستان دلفان در 5 دسته طبقه‌بندي شدند. موانع مالي - اعتباري با ميانگين كل فازي‌زدايي (0/442) در اولويت اول عوامل بازدارنده راه‌اندازي صنايع كوچك‌مقياس بخش كشاورزي قرار گرفت. همچنين موانع اداري - سياستي با ميانگين كل فازي‌زدايي (0/426)، كمبود نيروي انساني آموزش‌ديده و كارآفرينان محلي با ميانگين (0/417)، نبود روحيه مشاركتي، فردي و اجتماعي جامعه محلي براي سرمايه‌گذاري با ميانگين كل فازي‌زدايي (0/407) و سرمايه‌گذاري ضعيف داخلي و خارجي با ميانگين كل فازي‌زدايي (0/397) در رتبه‌هاي بعدي قرار گرفتند. تأمين اعتبارات لازم، كاهش بروكراسي اداري و موانع سياستي، ارائه آموزش به روستائيان و تقويت مشاركت آنان و نيز جلب سرمايه‌گذاران داخلي و خارجي براي راه‌اندازي صنايع كوچك‌مقياس بخش كشاورزي پيشنهاد اساسي تحقيق حاضر است.

Planning for the development of low-income villages, on the other hand, technology simplicity, the need for less capital, a shorter period of return on investment and other benefits of small industries, the scale of the agricultural sector, the need to launch such industries has made it more visible than before. However, the path of launching these industries is not always simple and faces various obstacles. Hence, the purpose of this study was to identify and determine the barriers to the establishment of small-scale industries in the agricultural sector. To identify the barriers, 20 semi-structured interviews were conducted with provincial experts. Analysis of data collected from interviews led to the identification of 41 concepts in the form of 7 macro-categories of barriers. Then, the two-stage Delphi-fuzzy technique was used to reach a group agreement between the experts and to rank the inhibitory factors. According to the results of the Delphi-fuzzy technique, barriers to establishment of the small-scale industries in the agricultural sector in Kakavand district of Delfan city were classified into 5 categories. Financial-credit barriers with an average of 0.442, were the first priority barriers. Also, administrative-political barriers with an average of 0.426, lack of trained manpower and local entrepreneurs with an average of 0.417, lack of participatory, individual, and social spirit of the local community to invest with a total average of 0.407 and weak domestic and foreign investment with the average of 0.397 were in the next ranks. Providing credit, reducing administrative bureaucracy and political barriers, providing education to villagers and strengthening their participation, as well as attracting domestic and foreign investors to set up small-scale agricultural industries are the main research proposals.