معماري مسكن پس از پاندمي؛ درس‌هايي از كوويد19

همه‌گيري ويروس كوويد19 همانند ديگر بحران‌ها بر زندگي ما تأثير چشمگيري داشته است و به‌تبع آن، محيط مصنوع به‌منظور تطبيق با شرايط و نيازهاي جديد دستخوش تغيير شده است. طراحي مسكن نيز بايد با واقعيت جديد سازگار شود؛ زيرا كوويد 19 اولين و احتمالاً آخرين اپيدمي نخواهد بود. در حال حاضر، ويژگي‌هاي فضايي مسكن از راهبردهاي رعايت فاصلۀ اجتماعي، قرنطينه و ايزوله‌سازي، تهويۀ مطلوب و كنترل عفونت متأثرند كه الگوهاي جديدي از زندگي و كار را به ما تحميل كرده‌اند. پژوهش حاضر به‌دنبال پاسخ به اين سؤال است كه طراحي مسكن چگونه مي‌تواند در شرايط همه‌گيري، از سلامتي و رفاه انسان حمايت نمايد؟ اين مقاله از رويكرد كيفي بهره گرفته است. پس از شناسايي مهم‌ترين راهبردهاي كنترل خطر بيماري كوويد19، از بررسي متون تخصصي موضوع، اقدامات و پيشنهادهاي متخصصين در راستاي مديريت خطر آن سنجش شده‌اند. انتخاب نمونه‌ها در اين تحقيق به‌صورت هدفمند و جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. تحليل داده‌ها با روش تحليل مضمون و با استفاده از تكنيك‌هاي قالب مضامين و كدگذاري داده‌هاي كيفي به انجام رسيده است. از مجموع بررسي‌ها و تحليل اقدامات و پيشنهادهاي متخصصين در راستاي هدف تحقيق، راهكارهاي مديريت خطر ويروس كوويد19 در زمينۀ معماري مسكن شناسايي شده‌اند و در ذيل ده مقوله، در قالب مضامين چهارگانه تحقيق دسته‌بندي شده‌اند. از ميان مقوله‌هاي مزبور، جداسازي فضايي به‌منظور قرنطينه و ايزوله‌سازي، تهويۀ طبيعي و نقش فضاهاي باز و نيمه‌باز در كاهش خطر و پاسخ به بيماري، حوزه‌بندي فضاها براي كنترل عفونت و در نهايت، معيارهاي طراحي به‌منظور پاسخ به عملكردها و تعاملات جديد در مسكن واجد بيشترين اهميت شناخته شده‌اند. راهكارهاي ارائه‌شده در اين تحقيق به‌عنوان راهبردهاي طراحي مسكن مي‌توانند به جلوگيري و كاهش خطر بيمارهاي همه‌گير كمك نمايند و كيفيت زندگي را در شرايط تحميلي جديد ارتقا بخشند.

No abstract