مقايسۀ اراده از منظر شوپنهاور و مولانا

Comparison of Will from the Perspective of Schopenhauer and Rumi

در اين پژوهش، وجوه اختلاف و تشابه ديدگاه‌ مولانا و شوپنهاور در خصوص اراده، به‌روش توصيفي‌تفسيري بررسي شده است. شوپنهاور ازجمله فلاسفه‌اي است كه به‌صراحت اصالت را به اراده داده و آن را به‌عنوان نيروي اساسي بشر و بنيان كوشش‌‌ها و فعاليت‌‌هاي او، ازجمله انديشيدن، پذيرفته است. وي در نظام فلسفي خود از عباراتي نظير «جهان تمثّل اراده» و «ارادۀ معطوف به قدرت» بهره برده است كه شاخص نظام فلسفي‌اش تلقي مي‌شود. مولوي نيز با بيان دلايل ديني، عقلي، حسي و وجداني از ارادۀ انسان دفاع و او را موجودي مختار معرفي كرده است. او حتي سعي‌كردن در زمينۀ‌ شكر نعمت حق را اراده مي‌داند. ازنظر او نيز عاشق با ميل و اختيار، ارادۀ خود را در ارادۀ معشوق فاني مي‌سازد. با بررسي ديدگاه اين دو دربارۀ اراده، نكات و وجوه مشترك و مختلفي استخراج‌شدني است كه زمينۀ آشنايي هرچه‌بيشتر با اين موضوع و رفع ابهامات مربوط به آن را براي مخاطبان فراهم مي‌سازد.

In this study, the differences and similarities between Rumi and Schopenhauer’s views on will have been investigated with a descriptive-interpretive method. Schopenhauer is a philosopher who explicitly accepted fundamentality of will and recognized it as the fundamental human force and the basis of his efforts and activities, including thinking. In his philosophical system, he has used terms such as “the world as representation of will” and “the will to power”, which are considered to be the indicators of his philosophical system. Rumi also defended the human will by stating religious, intellectual, sensory and intuitive evidence and introduced him as a free-willed being. He even deems the endeavor to thank God for His blessings as will. According to him, the lover voluntarily and freely annihilates his will in the will of the beloved. Examining these two accounts of the will can reveal their commonalities and differences, which removes the ambiguities related to this issue and provides the ground for the audience to become more familiar with it