بررسي ساختار رمان تاريخي- عاشقانه شمس و طغرا

Investigating the Structure of the Historical-Romantic Novel of Shams and Toghra

محمدباقر خسروي (ف: 1338 هـ.ش) ازجمله نويسندگان برجسته حوزه داستان‌هاي تاريخي است. رمان شمس و طغرا، مهم‌ترين اثر وي است كه وقايع آن مربوط به دوران حكومت مغولان است. نويسنده در اين كتاب به مسألة عشق و قوانين سخت مغولان در امر ازدواج اشاره كرده است. در اين اثر داستاني عشق جرياني كاملاً معقول و منطقي دارد همراه با استواري و وفاداري، با همه خواسته‌ها و تمنّاهاي يك عاشق كه سرانجام به ازدواج مي‌انجامد و تضادها و دوگانگي‌ها به وسيله كيمياي عشق به يگانگي و وحدت تبديل مي‌شود. با توجه به اهميّت رمان‌هاي تاريخي در اين نوشتار ساختار داستان تاريخي ـ عاشقانه شمس و طغرا به شيوه توصيفي تحليلي بحث و بررسي شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه پرورش شخصيت‌ها، روابط علّت و معلولي قوي ميان حوادث، فضاسازي، صحنه‌پردازي، گفت‌وگوهاي متنوّع و متناسب با وضعيت موجود، انواع كشمكش‌ها و بهره‌گيري از اغلب عناصر داستاني، شمس و طغرا را مجموعه‌اي بسيار منسجم و كارآمد در زمينة داستان‌پردازي قرار داده است.

Mohammad Bagher Khosrawi (1338 AH) is one of the most prominent writers in the field of historical stories. Shams and Toghra's novel is his most important work, the events of which are related to the period of the Mongol rule. The author addresses the issue of love and the strict Moghal laws on marriage. In this work, the story of love is a completely reasonable and logical flow, with solidity and loyalty, with all the wishes and desires of a lover that eventually leads to marriage, and contradictions and dichotomies are transformed into a alchemy of love for unity. Considering the importance of the historical novels in this article, the structure of the historical romantic story of Shams and Toghra has been discussed in a descriptive-analytical way. The results of the research show that the development of characters, strong cause and effect relationships between events, environment, scene, diverse conversations and the current situation, the types of conflicts and the use of most of the elements of the story have made Shams and Toghra as a very coherent set of work in narrating the story.