عوامل مشاركت افزايي نخبگان در سياست‌گذاري فرهنگي ايران

The Elites Participation in cultural Policy

مقدمه و هدف پژوهش: در اين مقاله مشاركت نخبگان در سياست‌گذاري فرهنگي مورد مطالعه واقع شده است. تاكنون خاستگاه‌هاي مشاركت نخبگان در قلمروهاي سياسي و اجتماعي بررسي گرديده؛ امّا حوزه فرهنگ از اين حيث دچار خلأ است. نمونه تحقيق شامل صد و چهل متخصّص حوزه نخبگي، عضو هيأت علمي ‌دانشگاه، كارشناس عالي حوزه آموزش و پرورش و امور فرهنگي و نيز فارغ التّحصيلان مراكز نخبگي ايران مي‌باشند از «مصاحبه اكتشافي» و ابزار «فهرست مشاركت فرهنگي نخبگان» براي جمع‌آوري اطّلاعات بهره‌گيري شده است. روش پژوهش روش تحليل عاملي اكتشافي (به شيوه واريماكس) براي تحليل داده‌هاي كمي ‌به كار رفت. يافته‌ها: دستاوردهاي تحليلي عوامل در مراحل متوالي به ساختاري دو بخشي مركّب از سياست‌هاي مشاركت فرهنگي نخبگان منجرّ گرديد كه در دو راهبرد كلّي جمع‌بندي شد: الف) «توجه به ويژگي‌هاي نخبگان» و ب) «به‌سازي نظام اداري فرهنگي» دارد. راهبرد «توجّه به ويژگي‌هاي نخبگان» چهار سياست را در بر گرفت: 1) ارتقاي تعهّد ملّي نخبگان، 2) بكارگيري تخصّص حرفه‌اي نخبگان، 3) توجّه به شايستگي‌هاي نخبگان فرهنگي، 4) بهره‌گيري از ظرفيّت‌هاي نخبگان فرهنگي. نتيجه‌گيري: راهبرد «نظام اداري فرهنگي» نيز شامل دو سياست شد: 1) كفايت مديران و 2) مشاركت‌افزايي عمومي. در استنباط كلّي براي پي‌ريزي زمينه‌هاي مشاركت نخبگان در سياست‌گذاري فرهنگي بر رعايت نظام اداري خاص، تعهّد ملّي نخبگان، توجّه به هويّت نخبگان و پي‌ريزي قطب‌هاي نخبگاني تأكيد مي‌شود.

The origins of articipation of elites have been studied in the political and social realms, but the scope of culture is in a vacuum. Therefore, the factors influencing the participation of elites in cultural policy were studied from a social psychological point of view. The statistical population of the study was elite elite specialists, elite education experts and graduate students of elite centers. One hundred and three experts, senior experts and graduates of Sampad were selected through available sampling method. The "Exploration Interview" and the "Cultural Elite Census List" tool were used to collect information. Exploratory Factor Analysis was used to analyze quantitative data. The results are sequentially structured into two parts: a) strategies, b) policies. There were two strategies for participation: (a) "elite qualities" and (b) "administrative cultural system." The strategy of "elite attributes" embraced four policies: (1) national elite commitment, (2) professional elite expertise, (3) cultural elite qualities, (4) exploitation of cultural elites. The strategy of the "administrative-cultural system" also included two policies: (1) the adequacy of managers, and (2) public participation. In conclusion, the general conclusion is drawn in order to elucidate the areas of participation of elites in cultural policy regarding the observance of a particular administrative system, the national commitment of elites, attention to the identity of elites and the establishment of elite poles.