بررسي گردشگري سبز و توسعه فرهنگي جوامع محلي با احياي ميراث معماري صنعتي مازندران

Investigating Green Tourism and Cultural Development of Local Communities with Emphasis on Contemporization of Mazandaran Industrial Heritage

اهداف: هدف از اين پژوهش شناسايي راهبردهاي بهره گيري مجدد از ميراث صنعتي استان مازندران، ثبت شده در فهرست ميراث ملي، در توسعه جوامع محلي با رويكرد پايداري است. از اين رو پژوهش با شناسايي مؤلفه هاي مؤثر در توسعه گردشگري سبز آثار ميراث صنعتي مازندران، با تاكيد بر ميراث مشترك ايران و آلمان؛ به تأثير هر يك بر توسعه پايدار پرداخته، راهكارهايي را براي تغيير كاربري تطبيقي آن ها پيشنهاد مي دهد. روش ها: به كمك روش اي.اچ.پي به ارزيابي مؤلفه هاي اصلي پرداخته؛ و تهيه پرسش نامه و روش دلفي از تجربه متخصصان كمك گرفته شد. سپس با بررسي ميراث صنعتي مازندران و با مقايسه موقعيت آن با موارد مشابه، مؤلفه هاي تأثيرگذار در انتخاب نوع بهره وري، اولويت بندي شد. يافته­ ها: هريك از آثار ميراث صنعتي مازندران مانند كارخانه پنبه بابل با 26.6 در صد، كارخانه نساجي قائم شهر با 21 درصد، راه ناصري با 20.6 درصد، پل فلزي چالوس با 16.8 درصد و پل لار با 15.5 درصد؛ رابطه ميان توسعه گردشگري و توسعه جوامعي محلي را نشان مي دهند. نتيجه­ گيري: معاصرسازي ميراث صنعتي با اولويت توسعه پايدار اجتماعي و سپس با توسعه اقتصادي و زيست محيطي، سببِ توسعه جوامع محلي مي شود. رونق گردشگري سبز با مفاهيم چون ايجاد امنيت دسترسي، امكان فروش، عرصه بندي عمومي و خصوصي، استفاده بهينه از محوطه مخروبه، ايجاد كاربري چندمنظوره و ساماندهي واحدهاي تجاري و همچنين توسعه فرهنگي با حفاظت از آثار، توسعه يكپارچه، و برگزاري فعاليت هاي فرهنگي در توسعه جوامع محلي مازندران نقش مؤثري خواهند داشت.

Aims: The purpose of the research is to identify strategies for green adaptive reuse of the shared-heritage of Iran and Germany which were built during WWI and WWII in Mazandaran, and to identify the role of green adaptive reuse in the sustainable development of local communities. The research is to identify the effective components in green contemporization of Mazandaran industrial heritage buildings, and the impact of each criterion on the sustainable development of local communities. Materials & Methods: The AHP method is adopted to evaluate the opinions of the experts by combination of questionnaire and the Delphi method. By examining the industrial heritage of Mazandaran and comparing its position with similar cases, the effective components of the green contemporization process were prioritized. Findings: The industrial heritage of Mazandaran including the Babol cotton factory with 26.6%, the GhaemShahr textile factory with 21%, the Naseri-way with 20.6%, the Chalous-Metal-Bridge with 16.8% and Lar-Stone-Bridge with 15.5% will be effective in development of the local communities of Mazandaran by means of development of tourism. Conclusion: The development of industrial heritage with the priority of sustainable social development leads to the development of local communities. The conclusion emphasizes on the priority of tourism development by creating access security, possibility of sale, public and private arena, optimal use of the ruined area, creating a multi-purpose use and organizing commercial units, as well as cultural development with protection of works, integrated development, holding cultural activities will play an effective role in the development of local communities in Mazandaran.