تاثير روش ذهن‌آگاهي مبتني بر يادگيري اجتماعي-هيجاني بر مولفه‌هاي شايستگي اجتماعي- هيجاني و عملكرد تحصيلي كودكان

The effect of mindfulness based on social-emotional learning on the components of social-emotional competence and academic performance of children

مقدمه: ذهن ­آگاهي از جمله روشهايي است كه بر حوزه­ هاي مختلف از جمله بهبود مهارتهاي اجتماعي و هيجاني و عملكرد تحصيلي كودكان تاثيرگذار است. بدين ترتيب آموزش ذهن­ آگاهي به عنوان عامل كنترل هيجانات و روابط بين­ فردي در فرايند يادگيري و عملكرد تحصيلي مي­تواند نقش مهمي ايفا كند [1]. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي برنامه ذهن ­آگاهي مبتني بر يادگيري اجتماعي-هيجاني بر مولفه ­هاي شايستگي اجتماعي- هيجاني و عملكرد تحصيلي كودكان بود. روش: روش اين مطالعه به شيوه نيمه تجربي و با طرح پيش ­آزمون - پس­ آزمون با گروه كنترل بود .جامعه پژوهش شامل دانش­آموزان پسر دوره دوم ابتدايي بود. انتخاب نمونه به شكل تصادفي خوشه اي بود بدين شكل كه دو مدرسه از بين همه مدارس به تصادف انتخاب و از اين دو مدرسه دو كلاس پايه پنجم انتخاب و بصورت تصادفي تحت عنوان گروه آزمايش (18 نفر) و كنترل (18 نفر) قرار گرفتند. مقياس شايستگي اجتماعي- هيجاني (ژو و اي، 2012) و آزمون عملكرد تحصيلي، به عنوان ابزار پژوهش بكار رفتند. افراد گروه آزمايش به صورت 90 روز تحت آموزش فايلهاي صوتي ذهن ­آگاهي بودند و در گروه كنترل هيچ مداخله­اي صورت نگرفت. نتايج: نتايج به دست آمده از آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش ذهن ­آگاهي بر افزايش مولفه­ هاي شايستگي اجتماعي- هيجاني و عملكرد تحصيلي اثر معناداري دارد (p< 0.01). بحث و نتيجه­ گيري: بر اساس اين يافته ­ها مي­توان نتيجه گرفت كه برنامه ­آموزش ذهن ­آگاهي به كار گرفته شده در اين پژوهش مي­تواند به عنوان يك روش تاثيرگذار بر ارتقاء شايستگي هاي اجتماعي- هيجاني و عملكرد تحصيلي در مدارس ابتدايي مورد استفاده قرار بگيرد.

Introduction: Mindfulness is one of the methods that affect different areas such as improving social and emotional skills and educational performance of children. Thus, mindfulness training as a factor on controlling emotions and interpersonal relationships can play an important role in learning process and academic performance. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of mindfulness program based on social-emotional learning on the components of social-emotional competencies and academic performance in children. Method: The quasi-experimental with pre-test and post-test design and control group was employed. The study population consisted of male students in the second stage of elementary school. The sample method was randomly clustered so that two schools were randomly selected from all schools and among all, two fifth grade classes were selected and randomly assigned as experimental (18 subject) and control group (18 subject). Social-emotional competencies scale (Zhou & Ee, 2012) and academic performance test were used as research instruments. Subjects in the experimental group were trained in mindfulness audio files for 90 days and the control group did not receive any intervention. Results: The results of covariance analysis showed that mindfulness training had a significant effect on increasing the components of social-emotional competencies and academic performance (p <0.01). Discussion and Conclusion: Based on these findings, it can be concluded that the mindfulness training program used in this study can be an effective method for promoting social-emotional competencies and academic performance in primary schools.