كليدواژه :
كوابيس بيروت , شازده احتجاب , راوي غير قابل اعتماد , روايت شناسي
چكيده فارسي :
از جمله مباحث جديد روايتشناسي، «راوي غير قابل اعتماد» است؛ يعني كسي كه به دلايلي چون: دانش محدود و كم اطلاعي، اختلال در حافظه و فراموشي، روانپريشي، عدم توجّه به نشانه هاي دستوري در نقل رويدادها، تناقض بارز در گفتار و رفتار، ترس و ترديد و نيز تعصّب، رويدادهايي را كه نقل ميكند موثّق و معتبر نيستند. پژوهش حاضر با رويكردي توصيفي- تحليلي به تطبيق رمانهاي «كوابيس بيروت» از غاده السمّان نويسنده سوري و «شازده احتجاب» اثر هوشنگ گلشيري نويسنده ايراني بر اساس مؤلفه هاي راوي غير قابل اعتماد پرداخته است. نتايج، نشان از آن دارد كه راويان هر دو رمان، رواني پريشان و آشفته دارند و اين روانپريشي در رمان كوابيس بيروت نمود بيشتري دارد و عنوان كابوس ها بر روي اين رمان، خود دليل روشني بر وضعيت نامطلوب روحي رواني راوي آن است. هر دو راوي، پيرامون رويدادها اطلاعاتي اندك دارند؛ لذا در نقل آنها مرتّب از كلمه «شايد» استفاده ميكنند و حتّي زماني هم كه واژه «حتماً» را به كار مي برند، سياق جملات، نشان از عدم قطعيّت آنان دارد. هر دو راوي مدام در حالتي از ترس و ترديد هستند و آن را به خواننده هم منتقل ميكنند. اختلال در حافظه، تكرارهاي بيمورد و نيز تناقض در گفتار و رفتار راويان، روايت آنان را از درجه اعتبار ساقط كرده است، البته بياعتباري راوي شازده احتجاب با چاشني ديگري به نام تعصّب او نسبت به خاندان قاجار، رنگين تر بوده به گونه اي كه مانع ارائه بيطرفانه برخي گزارش ها شده است.
چكيده لاتين :
The “unreliable narrator” is of high significance among the modern narrative issues, that is a person due to the restricted knowledge and having no enough information, memory and Alzheimer disorders, psychosis, no attention to the grammatical signs in narrating events, speech and behavior contradiction, fear and doubt, as well as prejudice narrate those events which are incredible. Through the descriptive-analytical approach, the proposed research compares novels “Quabis Beirut” written by Ghadat-al-Saman, the Syrian author, and “Prince Ehtejab” written by Houshang Golshiri, the Iranian author, based on the components of unreliable narrator. The results indicate that the narrators of both novels are psychotic and disturbed, and this psychosis is more evident in the novel “Quabis Beirut” and the nightmare title of this novel is a clear reason itself for undesired mental state of its narrator. Both narrators have less information about the events; therefore, they regularly use the word "maybe" in their speech, and even when using the word "for sure", the sentences’ context implies their uncertainty. Both narrators are permanently in fear and hesitation states and transmit it to their reader. Memory disorder, uncalled-for repetitions, as well as speech and behavior contradiction have invalidated their narration, of course, the narrator’ non-reliability in Prince Ehtejab was prominent more with another factor called his prejudice against the Qajar dynasty, which prevented some reports being impartially presented.
