بررسي موانع مشاركت در فعاليت هاي بدني و ورزش در معلولين استان كرمانشاه

Investigating Obstacles of Participation in Physical Activities and Exercise among the Disabled of Kermanshah Province

فعاليت بدني مي تواند اميد به زندگي را در معلولان افزايش دهد و باعث شادابي، ارتباط با ديگران، مشاركت در كارهاي جمعي و جلوگيري از گوشه گيري و كسالت شود. هدف اين پژوهش بررسي موانع مشاركت در فعاليت هاي بدني و ورزش در معلولين استان كرمانشاه بود روش كار: جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه معلولان استان كرمانشاه و نمونه پژوهش 379 نفر از اين جامعه بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه محقق ساخته (موانع مشاركت در فعاليت هاي بدني براي افراد معلول ) بود. كه روايي صوري و محتوايي(91/0= CVI ) آن به تاييد پنج نفر از استادن استادان گروه مديريت ورزشي رسيد. براي بررسي پايايي پرسش نامه در مطالعه مقدماتي بر روي 30 نفر از افراد نمونه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. ضريب آلفاي كرونباخ براي موانع فردي، ساختاري، فني، اساسي و فرهنگي- اجتماعي بين 83/0 تا 93/0 به دست آمد. با توجه به اين كه ضرايب آلفاي كرونباخ بزرگتر از مقدار استاندارد (70/0) بود؛ بنابراين، پرسش‌نامه از پايايي دروني خوبي برخوردار است. تجزيه و تحليل داده‌هاي با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ 23 و LISREL نسخه 80/8 انجام شد. يافته ها: يافته هاي حاصل از تحليل عاملي اكتشافي منجر به شناسايي پنج عامل موانع فردي، ساختاري، فني، اساسي، اجتماعي- فرهنگي گرديد، يافته هاي حاصل از اين تحقيق نشان داد كه در بين اين عوامل موانع فردي به عنوان مهمترين عامل(81/0x2 **58/11 T= )و موانع اجتماعي- فرهنگي به عنوان كم اهميت ترين عامل(30/0x2 ****95/4T= ) در بين موانع را به خود اختصاص دادند. نتيجه گيري: معلولان استان كرمانشاه بيشتر موانع را در ارتباط با موانع فردي مي دانند. رويكرد حمايتي از معلولان در مشاركت آنان در فعاليت هاي بدني بايد همه جانبه باشد و فقط در ساختارهاي فيزيكي و ارگونوميك خلاصه نشود.

Physical activities can increase life expectancy and cause happiness, relationship with others, participation in collective activities, and prevent isolation and boredom. The aim of the present study is to investigate obstacles of participation in physical activities and exercise among the disabled of Kermanshah Province. Method: the population of the present study included all the disabled in Kermanshah Province. Among the population, 379 participants were selected using multistage stratified random sampling method. The research instrument is a researcher-made questionnaire (the questionnaire of obstacles of participation in physical activities for the disabled). The formal and content validity of the questionnaire was confirmed by five professors of the Department of Sport Management (CVI=0.91). to investigate the reliability of the questionnaire, a pilot study was conducted on 30 participants and the Cronbach’s alpha coefficients was obtained for personal, structural, technical, basic, and sociocultural obstacles as 0.83 to 0.93. Regarding the fact that Cronbach’s alpha coefficients are bigger than the standard value as 0.70. Findings: results obtained from exploratory factor analysis results in identification of five personal, structural, technical, basic, and sociocultural obstacles. Findings also indicated that among these five factors, personal obstacle was considered as the most important (T=11.58** x2=0.81) and sociocultural obstacles as the least significant factor (T=4.95 **** x2=0.30) among the obstacles. Conclusion: the disabled in Kermanshah Province considered most obstacles in relation with personal obstacles. Supportive approaches for the disabled should be comprehensive in their participation in physical activities, and they should not be limited to physical and ergonomic structures.