عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي درمان پذيرش و تعهد و معنادرماني بر ارتباطات ميان فردي زنان معلم شهر كرج
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the effectiveness of acceptance, commitment and logotherapy on interpersonal communication of female teachers in Karaj
پديد آورندگان :
جاويدنسب،يونس دانشگاه آزاد واحد رودهن - گروه مشاوره و روانشناسي، رودهن،ايران , بهبودي، معصومه دانشگاه آزاد واحد رودهن - گروه مشاوره و روانشناسي، رودهن،ايران , حسني، جعفر دانشگاه خوارزمي - روانشناسي باليني، تهران. ايران
كليدواژه :
درمان مبتني بر پذيرش و تعهد , معنادرماني , ارتباطات ميان فردي , زنان
چكيده فارسي :
هدف: هدف اين پژوهش سنجش ميزان اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و معنادرماني بر ارتباطات ميان فردي زنان بود. روش: پژوهش از نوع شبه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل زنان معلم مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر كرج بود كه با نمونه گيري در دسترس 45 نفر از بين آنها انتخاب شد و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل جايگزين شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه كيفيت روابط (پيرس، 1991) بود. گروه هاي آزمايش به مدت 10 جلسه در جلسات درمان مبتني بر پذيرش و تعهد(Hayes,2004: 639-665) و جلسات معنادرماني (فرانكل، 1963) به صورت گروهي به مدت دو ساعت شركت كردند. داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چندمتغيري تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه دو گروه آزمايش با گروه كنترل تفاوت معني‌داري داشتند (05/0 P<) و مداخلات دو گروه باعث بهبود حمايت اجتماعي، تعارض بين‌فردي و عمق روابط در زنان شد، در مقايسه بين دو گروه آزمايش در مولفه تعارض بين فردي، تفاوت معناداري وجود داشت (05/0 P<) معنادرماني اثربخشي بيشتري بر بهبود تعارض بين فردي داشت. در مولفه‌هاي حمايت اجتماعي و عمق روابط تفاوت معني‌داري نبود (05/0 P>) و اثربخشي هر دو گروه تقريبا يكسان بود. نتيجه گيري: مي توان گفت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و معنادرماني موجب بهبود كيفيت روابط زنان مي شود و مي توان از آنها براي كاهش مشكلات روابط بين فردي زنان و ارتقاي حمايت اجتماعي، تعارض بين فردي و عمق روابط استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Aims: The aim of this study was to compare the effectiveness of acceptance, commitment(ACT) and logotherapy on the interpersonal communication, female. Method: The research was quasi-experimental with pretest-posttest with a control group. The statistical population included women teachers referring to counseling centers karaj who were selected using available sampling method from 45 of them and were randomly divided into two experimental groups and one control group were replaced. Instrument: The research instrument was the Relationship Quality Questionnaire (Pierce, 1991). The experimental groups participated in 10 sessions of ACT sessions (Hayes,2004: 639-665) and logotherapy sessions (Frankl, 1963) in groups for two hours. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results showed that the two experimental groups of treatment based on ACT and logotherapy were significantly different from the control group (P <0.05) and the interventions of the two groups improved social support, interpersonal conflict. and the depth of relationships in women, in comparison between the two experimental groups in the component of interpersonal conflict, there was a significant difference (P <0.05) that logotherapy was more effective in improving interpersonal conflict. But there was no significant difference in the components of social support and depth of relationships (P> 0.05) and the effectiveness of both groups was almost the same. Conclusion: It can be said that ACT and logotherapy improve the quality of women's relationships and can be used to reduce the problems of women's interpersonal relationships and promote social support, interpersonal conflict and the depth of relationships.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه مددكاري اجتماعي
