ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ اي ﻗﺮاردادﻫﺎي ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ و ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ در ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ اﯾﺮان و ﻋﺮاق از ﻣﻨﻈﺮ ﮐﺎرآﯾﯽ اﻗﺘﺼﺎدي ﻗﺮاردادﻫﺎ

No Title

ﺗﺤﻮﻻت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﻗﺮاردادﻫﺎي ﻧﻔﺘﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎ، ﺣﺎﮐﯽ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺻﺮف از ﻗﺮاردادﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻣﻨﺼﺮف ﺷﺪه و ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﮕﻮي ﻗﺮاردادي ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ و اﻣﺘﯿﺎز ﺟﺪﯾﺪ رويآوردﻧﺪ و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ اﺻﻼﺣﺎﺗﯽ، اﻟﮕﻮﻫﺎي ﻗﺮاردادي ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﻮاﻋﯽ از ﻗﺮاردادﻫﺎي ﻣﺸﺎرﮐﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﻤﻮدﻧﺪ، ﻟﯿﮑﻦ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﺑﺎوﺟﻮدي ﮐﻪ در دﻫﻪ اﺧﯿﺮ، ﺗﻼشﻫﺎي ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺑﺴﯿﺎري در اﯾﺮان و ﻋﺮاق ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺮارداد ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺧﻸ ﻧﺎﺷﯽ از وﺟﻮد ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ روﺷﻦ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﺳﺖ، روﻧﺪ اﺻﻼﺣﯽ ﻗﺮاردادﻫﺎي ﻧﻔﺘﯽ در اﯾﻦ دو ﮐﺸﻮر، ﺑﻪ اﻋﻤﺎل ﻣﺪل ﻫﺎﯾﯽ از ﻗﺮاردادﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﺑﻠﻨﺪﻣﺪت ﺧﺘﻢ ﮔﺮدد، درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ارزﯾﺎﺑﯽ اﻗﺘﺼﺎدي ﻃﺮح ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﯿﺎدﯾﻦ ﻧﻔﺘﯽ ﻣﺸﺘﺮك اﯾﺮان و ﻋﺮاق در ﻗﺎﻟﺐ ﻗﺮاردادﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻧﻔﺘﯽ اﯾﻦ دو ﮐﺸﻮر و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آن ﺑﺎ اﻟﮕﻮي ﻗﺮاردادي ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﻗﺮارداد ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﮐﺎرآﯾﯽ اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺎﻻﺗﺮي داﺷﺘﻪ، ﺿﻤﻦ اﯾﺠﺎد اﻧﮕﯿﺰهﻫﺎي ﻻزم در ﭘﯿﻤﺎﻧﮑﺎر ﺑﺮاي اﺟﺮاي ﭘﺮوژهﻫﺎي ﭘﺮرﯾﺴﮏ، در ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻗﺘﺼﺎدي، ﻫﻤﺴﻮﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻣﯿﺎن ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻗﺮارداد اﯾﺠﺎد ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ؛ ﺗﻮزﯾﻊ ﺑﻬﯿﻨﻪ و ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪﺗﺮي از رﯾﺴﮏ ﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮاي ﭘﺎﯾﺒﻨﺪي ﻃﺮﻓﯿﻦ ﺑﻪ اﺟﺮا و اﺗﻤﺎم ﻗﺮارداد ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﯽآﯾﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺑﺎزار ﻧﻔﺖ ازﺟﻤﻠﻪ رﻗﺎﺑﺖ و روﻧﺪ ﮐﺎﻫﺸﯽ ﻗﯿﻤﺖﻫﺎي ﻧﻔﺖ، ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺳﺘﻔﺎده از اﻟﮕﻮي ﻗﺮاردادي ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮاي ﻣﯿﺎدﯾﻦ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ ﺳﺨﺖ و ﻣﯿﺎدﯾﻦ ﻣﺸﺘﺮك، راهﺣﻠﯽ ﮐﺎرﮔﺸﺎ اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮي آن ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ، اﻗﺪاﻣﺎت ﺣﻘﻮﻗﯽ ﻣﺆﺛﺮﺗﺮي ﻧﻈﯿﺮ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﺮارداد ﻣﺸﺎرﮐﺖ در ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺿﺮوري ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

No abstract