عنوان مقاله :
مطالعه تطبيقي اصل فردي كردن مجازات‌ها در فقه جزايي اسلام و حقوق ايران با نگاهي به تحولات قانون مجازات اسلامي
عنوان به زبان ديگر :
Comparative Study of the Principle of Individualization of Punishments in Islamic Criminal Jurisprudence and Iranian Law
پديد آورندگان :
فروتن، رضا دانشگاه شهيد بهشتي - دانشكده حقوق - گروه حقوق جزا و جرم‌شناسي، تهران، ايران , امام، محمد رضا دانشگاه تهران - دانشكده الهيات و معارف اسلامي - گروه فقه و مباني حقوق اسلامي، تهران، ايران
كليدواژه :
اصل فردي كردن مجازات‌ها , اصلاح و درمان , توبه , تعزير , شفاعت
چكيده فارسي :
اصل فردي كردن مجازات‌ها كه به عنوان تأسيسي نوين در حقوق كيفري غرب شناخته مي‌شود، در فقه جزايي اسلام داراي سابقه‌اي طولاني است. اين اصل در حقوق عرفي، محصول توجه قانون‌گذاران به شخصيت مجرم و از دستاوردهاي اواخر قرن نوزدهم مي‌باشد. به موجب اين اصل، مجازات بايد بر شخصيت مجرم و شرايط ارتكابيِ جرم وي منطبق باشد. اسلام از ابتداي تشريع مباني كيفري خويش، اجراي اصل فردي كردن مجازات‌ها را در نهاد‌ها و مراحل گوناگون، پيش‌بيني نموده و تدابير لازم را در راستاي توجه به شخصيت بزه‌كار به كار بسته است. اين اصل كه در قوانين كيفري ايران از بدو قانون‌گذاري تا به حال مورد توجه بوده، در قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 نيز به طرز گسترده‌تري، مورد پيش‌بيني قانون‌گذار قرار گرفته است. لذا، در اين مطالعه تطبيقي، ضمن تبيين جايگاه و مباني فقهي- حقوقيِ اين نهاد مترقي، اقدامات صورت پذيرفته در قانون مجازات اسلامي 1392، مورد تحليل و بررسي قرار گرفته تا ضمن برشمردنِ موارد مثبت و نوآوري‌ها در قالب نهادهاي جديدي چون تعويق صدور حكم و ... و با ارايه پيشنهاداتي نظير به‌كارگيريِ تأسيساتي چون نهاد شفاعت و توبه، ايرادات و نواقص قانون مزبور نيز به منظور اصلاحات بعدي قانون‌گذار، مشخص گردد.
چكيده لاتين :
The principle of individualizing, is something new in criminal law in western countries, but has a long history in Islam. This principle is the result of paying attention to the character of criminals in the beginning of 19th century. According to this principle, punishment should coincide with the criminal’s character and the conditions of the crime. Islam had this principle embedded from the beginning, and provided measure to bring into account criminal’s character. This principle, from the beginning of legislation (After the Islamic Revolution), has not been fully executed, but in the new law, the legislator has taken this into account. The goal of this article is to describe this principle according to the Islamic Jurisprudence principles that are accepted and passed in the 1392 Islamic criminal code and to analyze it to show the advantages, innovations, and disadvantages to make corrections to it in the future.
عنوان نشريه :
فقه جزاي تطبيقي
