كليدواژه :
نذر , انفاق , منذور , سبيل الله
چكيده فارسي :
پرداخت اموال يا چيزهايي در راه خدا به عنوان زكات، خمس، انفاق، قرباني، وقف و يا نذر از نظر قرآن و روايات داراي اهميت ويژه‌اي است و روشن است كه هر كدام از اين‌ها داراي مصارف مشخصي است كه بايد در آن راه مصرف شود. در اين ميان، گونه‌اي از بذل مال در راه خدا به عنوان نذر رايج است و باور عموم بر اين است كه نه تنها انجام اين نذر مورد توصيه دين است كه استفاده از آن (مصرف منذور) نيز مستحب يا داراي رجحان شرعي است.
دغدغه اين مقاله كه با استناد به منابع كتابخانه‌اي و با شيوه توصيفي ـ تحليلي سامان يافته است، بررسي استحباب يا رجحان شرعيِ استفاده از منذور (نذري) ديگران است. يافته‌هاي اين جستار نشان از آن دارد كه آنچه مورد اهتمام و توصيه دين است، پرداخت دارايي يا انجام اعمالي در راه خدا به عنوان نذر و غير آن است؛ اما نه تنها هيچ دليل شرعي بر توصيه به استفاده از منذور (نذري) ديگران وجود ندارد، بلكه استفاده از آن تنها براي موارد تعيين‌شده و يا نيازمندان جايز است.
چكيده لاتين :
Paying property or things in the way of Allah (in the cause of Allah) such as Zakat (Arabic: زكاة, that which purifies), khums (Arabic: خُمْس, literally one fifth), infāq (almsgiving), sacrifice (Udḥīyah or tadḥīyah Arabic: أضحيّة, تضحية), waqf (endowment, Arabic: وَقْف) or vow is of special importance according to the Qurʾān and Ḥadīths (aḥādīth), and it is clear that each of these has specific uses that must be consumed and spent in that way. In the meantime, a form of spending wealth in the way of Allah (in the cause of Allah) as a vow is common, which is generally believed that not only is this vow recommended by the religion, but its use (consuming the vow) is also mustaḥabb (Arabic: مستحبّ, lit. recommended) or has a religious preference. The concern of this article, which is organized by referring to library sources and by descriptive-analytical method, is the study of the recommendation (Arabic: استحباب) or religious preference of using the vowed (vows) of others. The findings of this article show that what is sought and recommended by religion is the payment of property or performing deeds in the cause of Allah as a vowed (vow), but not only there is no religious reason to recommend using the vows of others; but also, its use is permissible only for designated cases or the needy.
