تبيين تربيت اجتماعي در سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش و تحليل آن بر اساس نظريه تربيت اجتماعي فارابي

Explaining Social Education in the Fundamental Transformation Documents of Education and Its Analysis based on Farabi’s Theory of Social Education

هدف از انجام پژوهش حاضر، تبيين تربيت اجتماعي موردنظر سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش ايران و تحليل آن بر اساس انديشه‌هاي تربيتي در تربيت اجتماعي است. روش مورداستفاده در اين پژوهش، استنتاجي و توصيفي ـ تحليلي بود كه در مرحله نخست، مباني تربيت اجتماعي در سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش توصيف شد؛ بعد ديدگاه فارابي به‌عنوان اولين فيلسوف اسلامي كه نظريه اجتماعي دارد مورد تحليل و تبيين قرار گرفته است، سپس از اين نظريات دلالت‌هاي تربيتي استنتاج شده است و درنهايت تربيت اجتماعي و مؤلفه‌هاي آن در سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش بر اساس نظريات تربيتي فارابي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج حاصله از پژوهش حاكي از آن است كه تربيت اجتماعي در سند، مبتني بر كسب شايستگي‌هايي بر اساس نظام معيار اسلامي است كه متربيان را قادر مي‌سازد براي دستيابي به مراتبي از حيات طيبه در اجتماع و جامعه صالح، ارتباطات مناسب و سازنده­‌اي با دنياي پيرامون خود داشته باشند؛ اما در ديدگاه فارابي، بيشتر تربيت اجتماعي مبتني بر كسب توانمندي­ها بر اساس نظام معيار عقلاني است كه متربيان را قادر مي‌سازد براي دست‌يابي به سعادت غايي در مدينه فاضله، تحت نظر رئيس مدينه تربيت شوند و از طريق تعاون در آن مدينه به سعادت حقيقي نايل آيند.

The purpose of this study is to explain the social education document of the fundamental transformation of Iranian education and its analysis based on educational ideas in social education. The method used in this study was inferential and descriptive-analytical In the first stage, the principles of social education are described in the document of fundamental change in education an‎d then the view of Farabi as the first Islamic philosopher who has a social theory has been analyzed and explained Then educational implications are inferred from these theories. Finally, social education and its components in the document of fundamental transformation of education were analyzed based on Farabi educational theories. The results of the research indicate that social education in the document is based on the acquisition of competencies based on the Islamic standard system which enables educators to have appropriate and constructive relationships with the community around them in order to achieve a degree of good life. But in Farabi's view, most social education is based on the acquisition of competencies based on a rational standard system which enables educators to achieve ultimate happiness in the utopia to be trained under the head of the utopia and to achieve prosperity through cooperation in the utopia.