هنجارهاي اجتماعي اخلاق شادي در قرآن و حديث با تأكيد بر تربيت اخلاقي

Social Norms of the Ethics of Happiness in Qur'ān and Ḥadīth with an Emphasis on Moral Education

اخلاق شادي" به مطالعه‌ي ارزش‌هاي حاكم بر فعل شادي مي‌پردازد كه در سه حوزه؛ رابطه‌ي انسان با خدا، خود و ديگران بحث مي‌كند. ارزش هاي حاكم بر ارتباط انسان با ديگران در مقوله‌ي شادي، هنجارهاي اجتماعي حوزه‌ي اخلاق شادي هستند كه در اين مقاله با روش توصيفي تحليلي و استفاده از منابع قرآني و اخلاقي و با رويكرد تربيتي مورد مطالعه قرار گرفته و در پاسخ به اين سوال بوده كه هنجارهاي اجتماعي در اخلاق شادي اسلام با تأكيد بر تربيت اخلاقي كدام اند؟ يافته‌هاي تحقيق نشان داد؛ انسان مومن براي داشتن شادي سالم، تكاليف اخلاقي خاصي در قبال ديگران دارد و بايد به هنجارها التزام داشته باشد. هنجارهاي اجتماعي اخلاق شادي از ديدگاه آيات و روايات عبارتند از: دادگري، نيكي، خيرخواهي، شاد كردن ديگران، سپاسگزاري، تواضع، حيا، وقار و موعظه. اخلاق شادي به عنوان يكي از مسائل اخلاق كاربردي جهت پياده سازي در فرايند تربيت اخلاقي قرار مي گيرد.

The Ethics of happiness focuses on the values governing the act of happiness, which studies three types of relationships: man's relationship with God, himself, and others. The values governing man's relationship with others in terms of happiness include the social norms of the ethics of happiness. Referring to Qur'ānic, Ḥadīth, and ethical sources and using educational approach, the present descriptive-analytical sturdy aimed to determine the social norms in Islamic ethics of happiness based on moral education. The findings of the study indicated that to be truly happy, the believer has certain moral duties towards others and must adhere to the norms. According to Qur'ān and narratives, the social norms of the ethics of happiness include Justice, kindness, benevolence, pleasing others, gratitude, humility, modesty, dignity, and advising. The ethics of happiness as one of the aspects of the applied ethics is used in the process of moral education.