«ضد-زبان» و نقش آن در بازتعريف جغرافياي فرهنگي در نقشۀ عشق اهداف سويف

Anti-language and its Role in Redrawing of Cultural Geography in Soueif’s The Map of Love

مقاله­ حاضر به ­بررسي مقولۀ «ضد-زبان» و تاثير آن بر بازنويسي «پيش­نويس­ هاي هويتي» در عصر حاضر مي ­پردازد. نويسنده با استفاده از رويكرد شرق­ شناسانه و با ­بهره ­گيري از نظريات منتقداني نظير بيل اشكرافت و ميخائيل باختين و تمركز بر موضوعاتي نظير «دگرساني زباني»، چندصدايي وكارناوال در­پي پاسخ به ­اين پرسش بنيادي است كه چگونه نويسندگان اقليت با استفاده از فرايند «ضد-زبان» در آثار ادبي مي­ كوشند گفتمان جغرافياي فرهنگي حاكم را كه بازمانده دوران استعمار است بازنويسي كنند؟ بدين منظور كتاب پرفروش نقشۀ عشق(1999) نوشته اهداف سويف (Ahdaf Soueif)، نويسندۀ معاصر مصري-انگليسي، بررسي مي­ شود تا چگونگي تاثير سبك زباني را بر واشكني پيش­نويس­ هاي­ هويتي و بازتعريف مقوله­ هاي هويت و جغرافياي فرهنگي برجسته كند. چنين استدلال مي­ شود كه از آنجايي كه جغرافياي فرهنگي معاصر مبتني بر اصل «اصالت­ گرايي» و تفكر دوقطبي دوران استعمار و خيال پردازي­ هاي شرق­ شناسانه است، نويسندگان اقليت مي­ كوشند تا با بازي­ هاي زباني و استفاده از واژگان بومي در آثار خود ساختار دوقطبي «ما/آنها» و «خشونت شناختي» غرب عليه گروه اقليت را به­ چالش كشيده و بستري نوين براي بازتعريف جغرافياي فرهنگي فراهم كند.

This article tries to discusse the notion of “anti-language” and its effects on identity scripts in prize-winning The Map of Love (1999), a novel by Egyptian-American bestselling writer, Ahdaf Soueif, through a cultural and post-colonial perspective. Deploying Bill Ashcroft’s and Mikhail Bakhtin’s views, the writer has tried to elaborate on how minority writers, like Egyptian-American Ahdaf Soueif, have used the “anti-language” technique and “wordplay” strategy to rewrite and redefine the cultural geography bequeathed from the colonial era. To this end, the notions of “language variance,” “polyphony,” and “carnival” have been discussed. It is argued that, since the current cultural geography has been formed based on an “essentialist” and binary style of thought which represents oriental fantasies, the minority writers have tried to redraw cultural maps and redefine the identity patterns not only through deconstruction of the hierarchies and “epistemic violence” of neo-imperial discourse but also through wordplays, neologisms, and back translation