گذار انرژي و تأثير آن بر امنيت دريانوردي در خليج فارس

Energy Transition and Its Impact on Maritime Security in the Persian Gulf

با تغيير تركيب انرژي جهاني به سمت منابع كم كربن، دنياي انرژي درحال ورود به عصر ازهم گسيختگي است. گذار جهاني انرژي بي وقفه ادامه دارد، اما آهنگ تغييرات در همه مناطق به يك اندازه نيست. در اين ميان، خليج فارس چهره منحصربه فردي از گذار انرژي به نمايش گذاشته است كه برپايه آن اگرچه مجموع تقاضاي انرژي از اين منطقه طي دو دهه گذشته تقريبا ثابت مانده، اما سهم منابع خليج فارس در سبد مصرف كشورها و مناطق گوناگون جهان هيچ نسبتي با آن ندارد. گذار انرژي در خليج فارس بيشتر به شكل تغيير الگوي ترانزيت انرژي از منطقه بهسمت بازارهاي مصرف فهم ميشود. از اين رو، دورنماي كلي مقاله حاضر را كشف پيامدهاي گذار جهاني انرژي بر امنيت دريانوردي خليج فارس تشكيل ميدهد. پرسش اصلي مقاله اين است كه «گذار جهاني انرژي تحت چه شرايطي امنيت دريانوردي در خليج فارس را متحول خواهد ساخت؟» پاسخ اوليه اين بوده است كه «گذار جهاني انرژي تنها در صورت ارتقاي همكاري هاي ژئواكونومي كشورهاي عرب حوزه خليج فارس-چين به سطح همكاري نظامي و امنيتي منجر به تغيير الگوي امنيت دريانوردي در خليج فارس خواهد شد.» چارچوب مفهومي حاكم بر مطالعه حاضر را ژئوپليتيك گذار انرژي تشكيل مي دهد. يافته هاي پژوهش كه برپايه روش شناسي استنباطي به دست آمده اند، علاوه بر تصديق فرضيه مقاله به اين نتيجه منتهي ميشوند كه اگرچه تغيير در ژئواكونومي احتمالا با تغيير در ژئوپليتيك همراه خواهدبود، اما تحقق آن در شرايط فقدان تحولات راهبردي و نظامي چندين دهه طول خواهدكشيد.

As the global energy mix is shifting to low-carbon resources, the energy world is entering an era of disruption. The global energy transition continues, but the pace of change is uneven. The Persian Gulf has introduced a unique phase of energy transition through which, although the total energy demand from the region has remained almost constant over the past two decades, it has not relevant to the share of Persian Gulf resources in the consumption basket of the countries. The energy transition in the Persian Gulf is understood as the changing pattern of energy transit from the region. Therefore, this paper is to discover the implications of the global energy transition on the maritime security of the Persian Gulf. The main question of the article is: "how global energy transition change maritime security in the Persian Gulf?" The initial response is that "the global energy transition develops the pattern of maritime security only in case geo-economic cooperation between Arab countries of the Persian Gulf and China upgrades to the level of military and security cooperation." The findings, gained through an inferential methodology, substantiate the validity of the hypothesis and confirm that any change in geo-economics is likely to be accompanied by changing geopolitics, however, it may last decades under the absence of strategic and military developments.