برهم كنش هليكوباكتر پيلوري و اتوفاژي: يك مكانيسم محتمل درگير در سرطانزايي معده

The interaction between Helicobacter pylori and autophagy: A putative mechanism involved in gastric carcinogenesis

هليكوباكتر پيلوري يك باكتري گرم منفي است كه در بافت معده بيش از نيمي از جمعيت جهان استقرار يافت مي‌شود و اصلي‌ترين عامل خطر براي ايجاد سرطان معده است. هليكوباكتر پيلوري به عنوان شايع‌ترين پاتوژن باكتريايي در انسان مي‌باشد و ارتباط معناداري بين عفونت هليكوباكتر پيلوري و سرطان معده وجود دارد. اتوفاژي يك فرآيند حفاظتي مورد استفاده توسط سلول‌هاي يوكاريوتي براي حفظ هوموستازي سلول و دفاع در برابر حمله ميكروب‌هاي پاتوژن است. هليكوباكتر پيلوري مي‌تواند موجب القاي فرايند اتوفاژي در سلول‌هاي اپيتليال معده و فاگوسيت‌هاي حرفه‌اي همچون ماكروفاژ‌ها و سلول‌هاي دندريتيك شود. پروتين‌هاي بازدارنده تومور مانند فسفاتازها، هومولوگ تنسين، P53 و پروتين رتينوبلاستوما با اثر مثبت موجب تنظيم اتوفاژي مي‌شوند، در مقابل تركيبات انكوژن از قبيلBCL-2 و مسيرهاي AKT/TOR نقش بازدارندگي در فرآيند اتوفاژي دارند. با اين وجود، ارتباط بين تنظيم اتوفاژي و فرآيند تومورزايي همچنان ناشناخته است. در هنگام عفونت هليكوباكتر پيلوري و پس از القاي اتوفاژي، باكتري مي‌تواند از طريق تنظيم كاهشي پروتين‌هاي اتوفاژي از اين فرآيند فرار و يا اين كه باكتري از اتوفاگوزوم به عنوان محل مناسبي براي بقاي داخل سلولي استفاده كند. همچنين، اتوفاژي مي‌تواند منجر به بقاي سلولي يا مرگ سلولي در هنگام سرطان معده شود. در نتيجه، نقش عفونت هليكوباكتر پيلوري در القا و يا مهار فرآيند اتوفاژي و تاثير آن بر مسيرهاي مرتبط با سرطان‌زايي معده يك موضوع مورد بحث است كه نيازمند مطالعات بيشتر به منظور درك برهم كنش‌هاي ميكروب و اتوفاژي مي‌باشد.

Helicobacter pylori is a Gram-negative bacterium that colonizes the gastric tissue of more than half of the world's population and is the major risk factor for the development of gastric cancer. H. pylori is the most common bacterial pathogen in humans, and there is a significant association between H. pylori infection and gastric cancer. Autophagy is a protective process used by eukaryotic cells to maintain cell homeostasis and defend against the attack of pathogenic microbes. H. pylori can induce autophagy in epithelial cells of the stomach and professional phagocytes such as macrophages and dendritic cells. Tumor inhibitory proteins including phosphatases, PTEN, P53, and retinoblastoma protein have a positive effect on autophagy regulation. In comparison, oncogenic products such as BCL-2 and AKT/TOR pathways play an inhibitory role on autophagy. However, the relationship between regulation of autophagy and tumorigenesis is still unclear. During H. pylori infection and after the induction of autophagy, the bacterium can escape this process by downregulation of autophagy-related proteins, and/or use the autophagosome as a suitable niche for intracellular survival. In addition, autophagy can cause cell survival or cell death through the gastric cancer process. In conclusion, the role of H. pylori infection in induction or inhibition of autophagy process, and its impact on gastric carcinogenic related pathways are a matter of controversy, which need further studies to understand the interactions between the microbe and autophagy.