بررسي و تحليل فراموشي و اشتباه صاحب عصمت در امور عادي و اجتماعي

An Analytical Study of Forgetfulness and Mistakes of the infallible in Common and Social Affairs

عصمت يكي از شاخصه‌هاي مهم نبي و خليفه الهي است كه در دامنه يا محدوده آن بين نظريه‌پردازان اختلافاتي وجود دارد. پيامبر به شاخصه عصمت نياز دارد تا بتواند ضمانت دريافت و رساندن دقيق و صحيح پيام‌هاي الهي به بشر را تأمين كند. بنابراين مسئله اين پژوهش آن است كه آيا حدود اين عصمت به امور معمول و عادي زندگي و يا امور حاكميتي و اجتماعي ايشان تسري پيدا مي‌كند؟ پيامبر اسلام در اداره حكومت خويش با اصحاب مشورت مي‌فرمود و گاهي نظر اصحاب را نيز مي‌پذيرفت، از آنجايي كه اصحاب از عصمت برخوردار نبودند آيا مي‌توان براي اين گونه تصميمات هم عصمت قائل شد؟ روش تحقيق توصيفي تحليلي و مبتني بر منابع كتابخانه‌اي است. يافته‌هاي تحقيق گوياي آن است كه بروز سهو در امور اجتماعي و سياسي را نبايست با امور فردي مقايسه كرد، پيامبر مطابق شرايط موجود پس از مشورت با اصحاب بهترين راه حل را انتخاب مي‌فرمودند.

Infallibility is one of the important characteristics of the divine prophet and caliph, and there are differences between theorists in its scope or scope. The Prophet is necessarily qualified with infallibility in order to guarantee the accurate and correct delivery of divine messages to human beings. Therefore, the question of this research is whether the limits of this infallibility extend to the ordinary affairs of life or their governing and social affairs? The Prophet of Islam consulted with the companions in the administration of his government and sometimes accepted the opinions of the companions. Since the companions did not have infallibility, can such decisions be considered infallible? The research method is descriptive-analytical and based on library resources. The findings of the research show that the occurrence of inadvertence in social and political affairs should not be compared with individual affairs, the Prophet according to the existing conditions after consulting with the companions chose the best solution.