قدرت هوشمند در راهبرد سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

Smart Power in the Foreign Policy Strategy of the Islamic Republic of Iran

هدف اين پژوهش تبيين مؤلفه‌هاي قدرت هوشمند در راهبرد سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران مي‌باشد. قدرت هوشمند مبتني بر استفاده تلفيقي از مؤلفه‌هاي سخت (تقويت توان نظامي و اقتصادي) و نرم (تقويت ديپلماسي عمومي و قدرت سايبري) قدرت بوده كه نشان‌دهنده اتخاذ راهبردي هوشمندانه در اجراي سياست خارجي است. پژوهش پيشِ رو با بهره‌گيري از روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از گردآوري داده‌ها به روش كتابخانه‌اي مي‌كوشد به اين پرسش پاسخ دهد كه مؤلفه‌هاي قدرت هوشمند در راهبرد سياست خارجي جهوري اسلامي ايران در پي تهديدات جديد منطقه‌اي كدام هستند؟ بررسي‌ها نشان مي‌دهد جمهوري اسلامي ايران با توجه به شرايط و تهديدات جديد منطقه‌اي از مدل تلفيقي قدرت هوشمند بهره برده است. ايران يك استراتژي «مقاومت‌حداكثري» را براي مقابله با تهديدات منطقه‌اي اتخاذ كرده‌است. استراتژي كه مبتني بر محور مقاومت و بازدارندگي است و اركان اصلي آن استفاده از نيروهاي متحد محلي در عراق، سوريه، لبنان، يمن و افزايش قابليت‌هاي بازدارندگي هوايي و دريايي است. اجراي راهبرد هوشمندانه در سياست خارجي ايران با توجه به شرايط و مقتضيات جديد (محدوديت‌‌ها، امكانات و ظرفيت‌ها) و تهديد‌ها و فرصت‌هاي موجود توانسته است بين منافع ملي و ارزش‌‌ها توازن، سازواري و انطباق ايجاد كند.

The purpose of this study is to explain the components of smart power in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran. smart power is based on the combined use of the hard components (strengthening military and economic power) and the soft (strengthening public diplomacy and cyber power) power, which indicates the adoption of a smart strategy in the implementation of foreign policy. The present study tries to answer the question of what are the components of smart power in the foreign policy strategy of the Islamic Republic of Iran following the new regional threats by using descriptive-analytical method and by collecting data by library method? Studies show that the Islamic Republic of Iran has used the integrated model of smart power due to the new regional conditions and threats. Iran has adopted a "maximum resistance" strategy to counter regional threats. The strategy is based on the axis of resistance and deterrence, and its main pillars are the use of local allied forces in Iraq, Syria, Lebanon, Yemen, and the increase of air and naval deterrence capabilities. Implementing an intelligent strategy in Iran's foreign policy, given the new conditions and requirements (limitations, facilities and capacities) and the existing threats and opportunities, has been able to create a balance, harmony and adaptation between national interests and values.