تاثير آموزش خطي و غيرخطي بر الگوي هماهنگي مهارت دراپ فورهند بدمينتون در دختران نوجوان

Comparison of the Effect of Linear and Non-Linear Training on the Coordina-tion Pattern of dro‎p forehand Badminton Skills in Adolescent Girls

پژوهش حاضر با هدف مقايسه تاثير آموزش خطي و غيرخطي بر الگوي هماهنگي مهارت دراپ فورهند بدمينتون دختران نوجوان شهر تهران انجام شد. روش پژوهش نيمه تجربي بود و به صورت پيش آزمون و پس آزمون انجام شد. جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دختران نوجوان10 تا 12 سال باشگاه شيرودي منطقه هفت شهر تهران تشكيل دادند. نمونه آماري اين پژوهش را 30 نفر از دختران مبتدي در رشته بدمينتون كه سابقه فعاليت كمتر از 3 ماه در رشته بدمينتون داشتند، تشكيل دادند كه به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي به دو گروه آموزش خطي و غيرخطي تقسيم شدند. 30 شركت كننده مهارت دراپ فورهند را با استفاده از دو روش آموزش خطي و غيرخطي آموزش ديدند. روش خطي بر پايه روش هاي سنتي و مرسوم و در مقابل روش غيرخطي برگرفته از پويايي هاي بوم شناختي با استفاده از قيود تكليف (قوانين مربوط به فعاليت و تجهيزات) طرح ريزي و اجرا شد. براي تحليل اطلاعات از روش هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون t زوجي و تحليل كوواريانس) بر روي نرم افزار آماري Spss نسخه 22 استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه دو گروه در الگوي هماهنگي و دقت مهارت دراپ فورهند تفاوت معناداري با هم داشتند و گروه آموزش غيرخطي نسبت به گروه خطي از عملكرد بهتري برخوردار بود)0/05

The aim of this study was to compare the effect of linear and nonlinear training on the coordination pattern of drop forehand badminton skills of adolescent girls in Tehran. The research method was quasi-experimental and was performed as pretest and posttest. The statistical population of the present study consisted of all adolescent girls aged 10 to 12 years in Shiroodi Club, District 7 of Tehran. The statistical sample of this study consisted of 30 beginner girls in badminton who had less than 3 months of experience in badminton, who were selected by purposive sampling and randomly divided into two groups of linear and nonlinear training. Thirty participants were trained in drop forehand skills using linear and nonlinear training methods. The linear method was designed and implemented based on traditional and conventional methods and in contrast to the nonlinear method derived from ecological dynamics using task constraints (rules related to activity and equipment). For data analysis, descriptive (mean and standard deviation) and inferential (paired t-test and analysis of covariance) statistical methods were used on SPSS software version 22. The results of the present study showed that the two groups had a significant difference in the pattern of coordination and accuracy of drop forehand skills and the nonlinear training group had better performance than the linear group (p <0.05). The results of the present study showed that nonlinear training is a good method to improve the coordination patterns of drop forehand badminton skills in adolescents.