ساختار انحصاري و برآورد هزينه هاي اجتماعي ناشي از آن در صنعت فولاد ايران

Investigating the Monopoly Structure and Estimating its Social Costs in the Iranian Steel Industry

هدف اين مطالعه برآورد هزينه اجتماعي انحصار و صرفههاي مقياس در صنعت فولاد ايران ميباشد. در اين مطالعه از شاخص هرفيندال- هيرشمن جهت شناخت ساختار صنعت فولاد و از شاخصهاي هاربرگر و پوزنر جهت محاسبه هزينه رفاهي استفاده شده است. بر اساس شاخص هرفيندال- هيرشمن، صنعت فولاد كشور ايران طي سالهاي 1370 تا 1396 همواره در وضعيت انحصاري قرار داشته است، هر چند كه اين قدرت انحصاري رو به كاهش بوده است، اما اين صنعت با شرايط رقابتي فاصله زيادي دارد. نتايج مربوط به شاخصهاي هاربرگر و پوزنر نشان ميدهد كه در طي دوره مورد مطالعه، هزينه اجتماعي انحصار افزايش يافته است. برآورد تابع هزينه ترانسلوگ صنعت فولاد ار روش رگرسيونهاي به ظاهر نامرتبط نشان داد كه امكان جانشيني بين نهادهها وجود دارد. اساسي ترين راهكار پيش روي مديران اين صنعت، افزايش ميران توليد به منظور نزديك كردن سطح توليد، به سطح بهينه ميباشد.

The purpose of this study is to estimate the social cost of monopoly and economies of scale in the Iranian steel industry. In this study, the Herfindahl-Hirschman index is used to recognize the structure of the steel industry, and the Harberger and Posner indices are used to calculate the welfare cost. Based on the Herfindahl- Hirschman index, Iran's steel industry has always been in a monopoly position from 1991 to 2017, although, this monopoly power has been declining, it has a great distance to competitive condition.The results of the Harberger and Posner indices show that the social cost of monopoly has increased along the period of the study. The estimation of the translog cost function of the steel industry by seemingly unrelated regressions method showed that there is a possibility of inputs substitution. The most basic solution for the managers of the mentioned industry is to increase the production level in order to make it close to the optimal level.