شناسايي و اولويت‌بندي عوامل كليدي موفقيت جهت استقرار آموزش الكترونيكي در يك محيط تعاملي كارآمد

Identification and Prioritizing Key Success Factors for Establishing E-Learning in an Effective Interactive Environment

امروزه فناوري اطلاعات به عنوان ابزاري جهت بهبود آموزش در سازمان‌ها و دانشگاه‌ها به كار گرفته مي‌شود. با توجه به وابستگي آموزش به فناوري اطلاعات، چارچوب آموزش الكترونيك به عنوان يك روش در سطح جهاني مورد استقبال قرار گرفته است. هدف از انجام اين پژوهش شناسايي و اولويت‌بندي عوامل كليدي موفقيت در پياده‌سازي آموزش الكترونيك مي‌باشد. روش پژوهش اين تحقيق از منظر هدف از نوع تحقيقات كاربردي و از منظر گردآوري داده‌ها از نوع تحقيقات كمّي است. با مرور ادبيات مرتبط 6 بعد و مجموعاً 56 شاخص جهت پياده‌سازي آموزش الكترونيك شناسايي گرديد. متعدد بودن شاخص‌ها منجر به استفاده از تكنيك دلفي فازي جهت كاهش تعداد شاخص‌ها با استفاده از نظرات 20 تن از اساتيد و خبرگان دانشگاهي گرديد. پس از انتخاب شاخص‌هاي با اهميت بالا با استفاده از تكنيك تحليل سلسله‌مراتبي (AHP)، وزن و اهميت ابعاد و شاخص‌ها تعيين گرديد؛ كه بعد مديريتي داراي بيشترين اهميت و بعد سازماني نيز داراي كمترين اهميت بود.

Today, information technology is used as a tool to improve education in organizations and universities. Due to the dependence of education on information technology, the e-learning framework has been welcomed as a method worldwide. The purpose of this study is to identify and prioritize the key factors of success in implementing e-learning. The research method of this research is applied research in terms of purpose and quantitative research in terms of data collection. By reviewing the relevant literature, 6 dimensions and a total of 56 indicators were identified for the implementation of e-learning. The multiplicity of indicators led to the use of fuzzy Delphi technique to reduce the number of indicators using the opinions of 20 scholars and academic experts. After selecting the indicators of high importance using the Analytical Hierarchy Process (AHP), the weight and importance of the dimensions and indicators were determined. The managerial dimension was the most important and the organizational dimension was the least important.