تحليل نسلي- مقطعي تغييرات ازدواج زنان ايران با استفاده از جداول عمر زناشويي

Cohort and Period Analysis of Marriage Change of Iranian Women Using Nuptiality Life Tables

مطالعات موجود در مورد وضعيت الگوي سني ازدواج زنان در ايران، عمدتا مبتني بر فرضيات مختلفي ازجمله تنگناي ازدواج و تغييرات بازار ازدواج است. درحالي‌كه با افزايش سهم زنان تحصيل­كرده، تحصيلات به‌طور مستقل مي­تواند بر الگوي سني و تأخير در ازدواج زنان تاثيرگذار باشد. در اين مقاله سعي شده تا با تاكيد بر اثر تحصيلات بر الگوي سني ازدواج، تغييرات متوسط سال­هاي تجرد زنان به‌صورت نسلي و مقطعي برآورد شود. داده­ها به‌صورت مقطعي براي سال 1395 و به‌صورت نسلي براي سه كوهورت فرضي متولدين دوره 65-1360، 70-1365 و 75-1370 به تفكيك سطوح تحصيلي و نقاط شهري و روستايي ساخته شد. سپس از طريق روش پيشنهادي كول تجربه نسلي ازدواج زنان براي هر سه كوهورت كامل گرديد و نسبت­هاي نسلي و مقطعي به تفكيك تحصيلات و نقاط شهري- روستايي وارد جدول عمر زناشويي شد. يافته ­ها حاكي از آن است كه بيشترين متوسط سال­هاي تجرد مربوط به زنان دانشگاهي است، به‌نحوي‌كه كوهورت متولدين 70-1365 بيشترين تأخير و كوهورت متولدين 75-1370 كمترين تأخير ازدواج را تجربه خواهند كرد. مقايسه داده­هاي شهري و روستايي نيز بيانگر آن است كه با افزايش سطح تحصيلات، زنان روستايي نسبت به زنان شهري تأخير در ازدواج بيشتري را تجربه خواهند كرد.

The existing studies on the status of age pattern of marriage of Iranian women are mainly based on various hypotheses such as marriage squeeze and changes in the marriage market. However, by increasing the share of educated women, education can affect the age pattern and delay in women's marriage independently. Emphasizing on the effect of education on the age pattern of marriage, this article attempts to evaluate average changes in the years of celibacy of women using cohort and cross-sectional analysis. For this purpose, cross-sectional data were generated for the 2016 and cohort data for three hypothetical cohorts born in the periods 1981-86, 1986-91 and 1991-96 by educational levels and urban and rural areas. Then, using the Cole's proposed method, the cohort experience of women's marriage was completed for all three cohorts and the cohort and cross-sectional marriage ratios by education and urban-rural areas were entered into the nuptiality life table. The findings indicate that the highest average years of celibacy are related to university women, so that the cohort born in 1986-91 will experience the longest delay and the cohort born in 1991-96 will experience the least delay in marriage. The comparison of urban and rural data indicates that with an increase in level of education, rural women will experience more delay in marriage than urban women.