كليدواژه :
نقد ادبي ماركسيستي , ماركس , مكتب فرانكفورت , گرامشي , ژيژك , نظريۀ گفتمان
چكيده فارسي :
اين فصل، نقدِ ادبي ماركسيستي، از چهار بخش اصلي تشكيل شده است. بخش آغازين با سيري در آراء كارل ماركس آغاز مي‌شود. نويسنده پس از طرح نسبتاً طولاني نظراتِ ماركس به سروقتِ نظرات اعضايِ مكتب فرانكفورت مي‌رود. مكتب فرانكفورت در سال 1923 ــ رسماً به عنوان موسسۀ تحقيقات اجتماعي در دانشگاه فرانكفورت ــ پايه‌ريزي و سازماندهي شد. اكثرِ اعضاي اين گروه فرهيخته متفكّران ماركسيستي بودند كه در واقع برخي از برجسته‌ترين متفكّرانِ زمانۀ خود هم محسوب مي‌شدند. نويسنده در ادامه به پساماركسيسم و نظريۀ گفتمان و تفكّرات آنتونيو گرامشي، ماركسيست بلندآوازۀ ايتاليايي، مي‌پردازد كه نشانگر شكافي جدّي با آراءِ پيشين است. او اَعمال اجتماعي و فرهنگي را به اقتصاد (يا بر عكس) كاهش نمي‌دهد. نويسنده در پايان اين فصل آراء اِسلاوي ژيژك، فيلسوفِ متنفد اسلوونيايي، را عرضه مي‌كند كه به مفهوم خاصي نمايانگر بازگشت به انديشه‌هاي كارل ماركس است.
چكيده لاتين :
This chapter, Marxist literary theory, is composed of four major parts. The first section is a survey on Karl Marx’s ideas. After analyzing Marx’s ideas in great details, he pays attention to Frankfort school. Frankfurt School which was founded in 1923, was organized formally as the Institute for Social Research at the University of Frankfurt. This school was essentially a Marxist think-tank that comprised some of the most influential thinkers of the time. Later, the author goes to post-Marxism, discourse theory, and the thought of the Italian Marxist Antonio Gramsci. Gramsci’s ideas mark a crucial break with the former. For Gramsci modern society is not a closed totality organized around a fixed center of capitalist rationality. At the end of the chapter, he presents the influential Slovenian philosopher, Slavoj Zizek’s thoughts. Zizek has developed a compelling perspective that, in a certain sense, represents a return to Marx.
