نقد و بررسي مفروض‌هاي هستي‌ شناسانه نهاد گرايي نوليبرال

Criticism of the ontological premises Of Neo-Liberal Institutionalism

كشورها به عنوان مهم ترين بازيگران عرصۀ روابط بين الملل، كشورها به عنوان بازيگراني عاقل و خردمند، نظام بين الملل به عنوان تعيين كننده رفتار كشورها و داده هاي سياست بين الملل، نظام بين الملل به عنوان سيستمي فاقد اقتدار مركزي و در نهايت قائل شدن هويت مستقل براي نهادهاي بين المللي، پنج مفروضۀ اصلي نظريۀ نهادگرايي نوليبرال است كه مورد نقد ديگر نظريه‌پردازان مكاتب نظري روابط بين الملل قرار گرفته است. پرسشي كه در اين زمينه مطرح مي شود اين است كه با توجه به ميزان تأثيرگذاري و قدرت تبيين يك نظريه، واكنش متفكران و مكاتب فكري مختلف در علم روابط بين الملل به مفروض هاي هستي شناسانۀ نظريۀ نهادگرايي نئوليبرال چگونه بوده است؟ چنين به نظر مي‌رسد كه تمركز نظريه¬هاي جريان اصلي روابط بين الملل بر نقد جنبه هاي كاركردي مفروض هاي هستي شناختي نظريۀ نهادگرايي نئو ليبرال و تمركز نظريه¬هاي اجتماعي بر نقد هر دو بعد هستي شناختي و كاركردي مفروض هاي آن قرار دارد.

States as the main player in international relations, States as rational players, International System as the determinant of states behaviors, international system as an anarchic system, and considering independent nature for international institutions are the international institutionalism’ hypotheses that have been under critics by other IR Theory’s scholars. Given the explaining ability of the theory, how various schools of IR have appraised the ontological premises of Neo-Liberal Institutionalism? It seems that the mainstream theories of IR have criticized the functional part of the ontological premises of Neo-Liberal Institutionalism, while social theories have a criticism regarding its both functional and ontological angles.