رهيافتي نو در حل معضل ربط ثابت به متغير

A New Approach in Solving the Problem of "Relationship between fixed beings and moving beings"

كيفيت ربط ثابت به متغير يكي از مشكلترين مسائل فلسفي است كه فيلسوفان اسلامي از ديرباز درصدد حل آن بر آمده و پاسخ‌هاي متفاوتي را بيان كرده‌اند. تلاش آنها در اين زمينه اگرچه ارزشمند است، ليكن به نظر مي‌رسد كامل نيست و به مهمترين پرسش اين مسأله كه چرايي و چگونگي برآمدن تغير از دل ثبات است، پاسخ نمي‌دهد. در اين مقاله، ضمن بيان برخي از مهمترين پاسخ‌هاي ارائه شده و نقد آنها، به رهيافتي جديد در حل معضل ربط ثابت به متغير بر اساس مباني وجودي حكمت متعاليه نائل شده‌ايم كه ديدگاه رايج در هستي شناسي را به كلي تغيير مي‌دهد. بر اساس اين رهيافت تغير ناشي از ضعف وجود است و از ناحيه علت به معلول منتقل نمي‌شود. تغير از دل ثبات مي‌جوشد و سيلان امري تشكيكي است كه تمامي مراتب امكان را در بر گرفته و وجود نه در يك نقطه، بلكه در طي مراتب متعدد از ثبات و قرارش كاسته و بر پراكندگي و بي‌قراري‌اش افزوده شده و جنبشش مضاعف مي‌گردد.

Relationship between fixed beings and moving beings, is one of the most difficult philosophical problems that Islamic philosophers have tried to solve it and have given different answers. Their efforts in this regard, although valuable, are not convincing and do not answer the most important question of why and how change emerges from stability. In this article, while expressing some of the most important answers and criticizing them, we have achieved a new approach to solving this problem based on the existential foundations of transcendent wisdom, which completely changes the common view in ontology. According to this approach, change arises from the weakness of existence and does not extend from cause to effect. Change comes from stability, and motion has degrees that encompass all possible beings. Not in one place, but in several stages, the stability of existence reduces, and its restlessness and movement increases.