مقايسه اثربخشي آموزش‌هاي شناختي رفتاري و ادراك حركتي بر اختلال رياضي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري

The comparison effect of Cognitivebehavioral training and Motor perception on Math disorder in students with learning disorders

هدف: دانش‌آموزانِ با اختلال يادگيري رياضي به علت كژكاركردهاي شناختي و رفتاري، نقص‌هايي در جهت‌يابي و پردازش ديداري- فضايي دارند كه به ضعف در ادراك روابط فضايي و مهارت‌هاي پايه‌اي محاسبه‌ها منجر مي‌شود. هدف اين پژوهش، مقايسه اثربخشي آموزش‌هاي شناختي رفتاري و ادراك حركتي بر اختلال رياضي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري شهر تهران بود. روش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري عبارت بود از دانش‌آموزان 9 تا 12 ساله داراي اختلال يادگيري شهر تهران كه از بين آنها تعداد 45 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. به‌منظور گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌ اختلال رياضي آزمون كي‌مت (1988) استفاده شد. گروه‌هاي آزمايشي تحت آموزش شناختي رفتاري (10 جلسه 60 دقيقه‌اي) و آموزش ادراك حركتي (8 جلسه 25 دقيقه‌اي) قرار گرفتند؛ اما گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند يافته‌ها: نتايج نشان داد، هر دو آموزش‌هاي شناختي رفتاري و ادراك حركتي بر كاهش اختلال رياضي در دانش‌آموزان داراي اختلال يادگيري اثربخش بودند (0/01p) و اين نتيجه تا مرحله پيگري تدوام داشت. نتيجه‌گيري: بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت، از آموزش‌هاي شناختي رفتاري و ادراك حركتي در جهت كاهش اختلال رياضي در دانش‌آموزان بهره برد.

Objective: Students with mathematics learning disability, because cognitive-behavioral dysfunctions, have defects in orientation and visualspatial processing, which leads to defect in perception the spatial relationships and basic skills of mathematics. The purpose of this study was to the comparison of the effectiveness of cognitivebehavioral training and motor perception on math disorder in students with learning disorders of Tehran. Method: This semi-experimental study was conducted with a pretest, posttest and followup design with control group. The statistical population was all the students (aged 9-12 years) having with learning disorders of Tehran, of which 45 subjects were selected and randomly assigned into three groups of cognitive-behavioral training and motor perception and control (each 15 person). To collect data questionnaires such as Math disorder of K Matt Test (1988) were used. The experimental groups underwent individual Cognitive-Behavioral Training (10 sessions 60 minutes) and Motor perception (8 sessions 25 minutes), but the control group received no training. Data were analysed using covariance analysis. Results: The results showed that both cognitive-behavioral training and motor perception were effective to increasing math disorder in students with learning disorders (p<0/01) and the results showed that there was no significant difference between the effectiveness of cognitivebehavioral training and motor perception on decrease math disorder in students with learning disorders (p>0/05) & this result continued to follow. Conclusion: Therefore, it can be concluded that cognitive-behavioral training and motor perception are used to decrease Math disorder in students.