عنوان مقاله :
مقايسه اثربخشي موسيقي‌درماني فعال و بازيدرماني بر مهارت اجتماعي و تماس چشمي كودكان پسر مبتلا به اوتيسم سطح2
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of the Effectiveness of Play Therapy and Active Music Therapy on Eye Contact and Social Skills in Level 2 Autistic Boys.
پديد آورندگان :
رحمانيان، مهديه دانشگاه پيام نور - گروه روانشناسي، تهران، ايران , اوركي، محمد دانشگاه پيام نور - گروه روانشناسي، تهران، ايران , اميني شيرازي، نرگس دانشگاه پيام نور - گروه روانشناسي، تهران، ايران , فرزانه، محمدرضا دانشگاه آزاد اسلامي تهران مركز - گروه مديريت، تهران، ايران
كليدواژه :
اوتيسم , تماس چشمي , مهارت اجتماعي , موسيقي‌درماني , بازيدرماني , دستگاه ردياب چشمي
چكيده فارسي :
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي موسيقي‌درماني فعال و بازيدرماني بر مهارت اجتماعي و تماس چشمي پسران 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال اوتيسم سطح 2 از مراكز توانبخشي شهر تهران انجام شد. روش: ميزان تماس چشمي اين كودكان با استفاده از دستگاه ردياب چشمي و مهارت اجتماعي آنها به‌وسيله مقياس درجه‌بندي مهارتهاي اجتماعي گرشام و اليوت (SSRS) اندازهگيري شد. نمونهها به‌صورت تصادفي ساده به سه گروه موسيقي درماني (M)، بازيدرماني (P) و گروه كنترل (C) تقسيم شدند. براي گروه M، 12 جلسه مداخله موسيقي‌درماني فعال و براي گروه P به همان تعداد جلسه بازيدرماني انجام شد. براي گروه C فقط جلسه‌هاي آموزشي رايج مراكز انجام شد و سپس ميزان تماس چشمي و مهارت اجتماعي هر سه گروه دوباره اندازهگيري شد. يافته‌ها: مقايسه تماس چشمي و مهارت اجتماعي سه گروه پس از انجام مداخله‌ها، با استفاده از آزمون ANCOVA در نرم افزار SPSS 23 نشان داد كه تفاوت معناداري ميان نتايج سه گروه هم در تماس چشمي و هم مهارت اجتماعي حاصل شده است (p<0/05). آزمون تعقيبي توكي، بهبود معناداري در تماس چشمي در گروه موسيقي نشان داد، اما در گروه بازي و كنترل تغييري ديده نشد. همچنين بهبود معناداري در ميزان مهارتهاي اجتماعي گروه موسيقي و بازي ديده شد، اما در گروه كنترل تغييري مشاهده نشد. اندازه اثر تماس چشمي در گروه بازيدرماني 0/079 و در گروه موسيقي‌درماني 0/515 بوده است. انداره اثر مهارتهاي اجتماعي در گروه بازي و موسيقي‌درماني 0/304 بود. نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه موسيقي‌درماني هم بر بهبود تماس چشمي و هم مهارتهاي اجتماعي مؤثر است، اما بازيدرماني فقط بر بهبود مهارت اجتماعي تأثير دارد.
چكيده لاتين :
Objective: The aim of this study was to compare
the efficacy of active music therapy and play
therapy on social skills and eye contact in 6-12 year
old boys with level 2 autism in Tehran
rehabilitation centers. Method: The eye contact rate
of the participants was measured using an eye
tracker, and their social skills were measured by the
Gershom & Elliot Social Skills Scale (SSRS). The
samples were randomly divided into three groups:
music therapy (M), play therapy (P) and control
group (C). For Group M, there were 12 sessions of
active music therapy intervention and Group P
received the same number of play. For group C,
only educational training sessions were held in the
rehabilitation centers. Then eye contact and social
skills of all three groups were re-measured.
Results: Comparison of the eye contact and social
skills of the three groups post intervention, using
the ANCOVA test in the SPSS 23 software, showed
a significant difference between the results of the
three groups in both eye contact and social skills
(p<0/05). Tukey post hoc test revealed significant
improvement in eye contact in the music group but
no change in the play and control groups. So no
significant improvement was observed in social
skills of the music and play groups but no change in
the control group. The effect size of eye contact
was 0.079 in the play therapy group and 0.515 in
the music therapy group. The effect of social skills
in the play and music therapy groups was 0.304.
Conclusion: Based on the findings, it can be
concluded that music therapy is effective in
improving both eye contact and social skills, but
play therapy only improves social skill so.
عنوان نشريه :
كودكان استثنايي
