ارزيابي و سنجش شاخص زيرساخت ها در ارتقاي شكوفايي شهري اردبيل

Evaluation and measurement of infrastructure index in promoting City prosperity of Ardabil

تغييرات ناشي از رشد شتابان شهرنشيني، شهرها و به خصوص كلانشهرها را با چالش ها و مسائل جدي اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و زيرساختي رو به رو كرده است. در همين راستا شاخص شكوفايي شهري به عنوان يك چارچوب مفهومي وسيع در زمينه سنجش توسعه و رفاه انساني و اجتماعي، در ارتباط با كميت و كيفيت شهرنشيني مطرح شده است. در اين پژوهش با رويكردي تحليلي توصيفي و با هدف سنجش و ارزيابي وضعيت زيرساخت ها و عوامل موثر بر آن در مناطق 4 گانه شهر اردبيل به بررسي تاثيرات اين شاخص در بهبود شاخص شكوفايي شهري پرداخته شده است. براي رسيدن به هدف پژوهش از 28 زير معيار استفاده شده است. اطلاعات و داده هاي مورد نياز در اين پژوهش، با استفاده از منابع كتابخانه اي، آمارنامه سال 1395 و هم چنين مراجعه به نهادها و سازمان هاي ذيربط گردآوري شده است. جهت تحليل، داده‌ها استانداردسازي شده و براي وزن دهي هر يك از شاخص ها از فرايند تحليل شبكه اي (ANP) استفاده شده است. سپس با استفاده از نرم افزار آماري R و به روش تصميم گيري چندشاخصه پرومته براي شكوفايي شهري هر كدام از مناطق چهارگانه شهر اردبيل امتياز‌بندي گرديد. نتايج پژوهش نشان مي دهد مناطق 1 و 2 شهر اردبيل به لحاظ برخورداري از شاخص شكوفايي شهري بر اساس مولفه زيرساخت ها در وضعيت نسبتا ضعيف و مناطق 3 و 4 در وضعيت ضعيف قرار دارند و با توجه به تمركز امكانات در محلات مركزي شهر، از ميزان شكوفايي شهري از مركز شهر به طرف حاشيه در همه مناطق چهارگانه كاسته مي شود. هم‌چنين، رتبه بندي مناطق نشان مي دهد كه منطقه يك و چهار به ترتيب با داشتن مقدار امتياز برتري 52.39 و 48.64 داراي بيشترين و كمترين شكوفايي شهري از منظر زيرساخت هستند.

no abstract