عوامل مؤثر بر تصميم‌گيري مديران سازمان هاي دولتي

Effective Factors on Decisionmaking of Government Managers

اغلب سازمان‌هاي دولتي يا فاقد مدلي براي نظام تصميم‌گيري در سازمان هستند و يا مدل طراحي‌شده با توجه به تغييرات سياستي، اجتماعي و فرهنگي تعديل نشده است. لذا، بيشتر سازمان‌ها بر اساس آزمون و خطا و يا با تكيه بر ديدگاه فردي مديران اداره مي‌شوند. اين مسئله باعث گرديده تا موفقيت و عدم موفقيت سازمان‌هاي دولتي به‌شدت تابع سليقه‌ي فردي مديران گردد. اين مسئله به‌عنوان يكي از مسائل تعيين كننده موفقيت سازمان‌هاي دولتي مطرح بوده و به دليل عدم اهتمام كامل به آن و يا نبود مطالعه‌اي جامع در اين زمينه امكان تحقق اهداف سازماني ميسر نگشته است. از اين رو، هدف اين پژوهش ارائه مدلي جهت تبيين نظام تصميم‌گيري در سازمان‌هاي دولتي است. با توجه به اينكه اين پژوهش از نوع كيفي مي‌باشد پس از انجام مطالعات كتابخانه‌اي و جمع‌آوري ادبيات موضوعي پژوهش مصاحبه‌هاي عميق با خبرگان انجام شد و خروجي‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از روش دلفي تحليل گرديد. براي اين كار 93 شاخص براي تبيين نظام تصميم‌گيري شناسايي شدند كه پس از بررسي خبرگان 76 شاخص مناسب تشخيص داده شدند. طبق نتايج كسب‌شده اين مدل پژوهشي مشخص شد كه مهم‌ترين مؤلفه‌ها در تصميم‌گيري مديران، به ترتيب اولويت به مؤلفه‌هاي «تعريف درست مسئله»، «انگيزه و اعتمادبه‌نفس بالا»، «ميزان دانش و تجربه فردي»، «وجود مكانيزم‌هاي مؤثر زمان‌بندي، طراحي و پياده‌سازي به‌موقع و كامل تصميمات» و «اجراي آزمايشي (محدود) تصميم‌ها قبل از اجراي نهايي (عمومي) تصميمات» مي‌باشد.

Most government organizations either do not have a model for the decision-making system in the organization or the designed model has not been adjusted due to political, social and cultural changes. Therefore, most organizations are based on trial and error or based on the individual perspective of managers. This has made the success and failure of government organizations highly dependent on the individual tastes of managers. This issue has been considered as one of the issues determining the success of government organizations and due to lack of full attention to it or lack of comprehensive studies in this field; it has not been possible to achieve organizational goals. Therefore, the aim of this study is to provide a model for explaining the decision-making system in state organizations. Given the qualitative nature of the study, after library research and reviewing the related literature, in-depth interviews with experts are conducted. The outcomes are analyzed in the light of the Delphi method. In first, 93 indicators identified to explaining the decision-making system. After checking the indicators by experts, only 76 indicators were verified. According to the results of this research model, it was found that the most important components in managers' decision-making were, respectively, the priorities of "correct definition of the proble", "high motivation and self-confidence", "personal knowledge and experience", "effective scheduling mechanisms, timely design and implementation of decisions," and "experimental execution of decisions before final implementation of decisions".