عرصه‌هاي همكاري- تعارضِ ايران/ تركيه در آسياي غربي در سايهِ سياست‌ِ خاورميانه‌اي روسيه

Areas of Iran / Turkey Cooperation and Conflict in West Asia in the Shadow of Russia's Middle East Policy

نوع روابط قدرت در خاورميانه منوط به فهم روابط بازيگران اصلي است كه در جهت ايجاد و كنترل هژمون منطقه اي و بين المللي در تلاش بوده اند. نوع كنش و سياست روسيه به عنوان موثرترين بازيگر اصلي در مسايل و بحران هاي آسياي غربي به ويژه در بحران سوريه و پس لرزه هاي آن ضروري و لازم مي نمايد. در اين راستا نوع سياست ورزي روسيه پرسش ساز است. سوال هاي اساسي دراين ارتباط اين است كه: سياست خاورميانه اي روسيه در قبال ايران/ تركيه به عنوان اصلي ترين بازيگران منطقه اي چگونه است؟ و چگونه پوتين توانسته است تركيه را در كنار ايران وارد ديپلماسي موازنه اي خود نمايد؟ پژوهش حاضر اين پاسخ را به شكل فرضيه مورد آزمون قرار داده است كه پوتين در امتداد نياز خود در سياست خاورميانه اي روسيه به ايجاد توازن قوا بين بازيگران اصلي منطقه اي به ويژه بين ايران/ تركيه با ايجاد همكاري و درعين حال اعمال محدوديت، استقلال عمل استراتژيك تركيه/ ايران را شكل داده است و آن را با همكاري ها و موافقت نامه هاي دو و سه جانبه متوازن مي سازد. يافته مقاله نشان مي دهد اولا در مسايل آسياي غربي به ويژه در حواشي بحران سوريه نقش و راهبرد روسيه ي پوتين، موثرترين و اساسي ترين راهبرد بوده است. ثانيا در سياست خاورميانه اي روسيه سياست توازن قوا در بين بازيگران اصلي منطقه اي چشمگير بوده و كارايي دارد. پژوهش حاضر به شكل كيفي و با روش تبييني- تحليلي با جمع آوري اطلاعات به طريق اسنادي تحرير شده است.

The nature of power relations in the Middle East depends on understanding the relations of the main actors who have sought to establish and control regional and international hegemony. The type of action and policy of Russia as the most effective major player in the issues and crises of West Asia, especially in the Syrian crisis and its aftershocks, is necessary. In this regard, the type of Russian politics is questionable. The key questions in this regard are: What is Russia's Middle East policy towards Iran / Turkey as the main regional actors? an‎d how has Putin been able to bring Turkey into its balanced diplomacy alongside Iran? The present study tests the answer in the form of a hypothesis that Putin, in line with his need for Russian Middle East policy to strike a balance of power between key regional actors, especially Iran / Turkey, by establishing cooperation while restricting the independence of Turkey / Iran strategic action. an‎d balances it with bilateral and trilateral cooperation and agreements. The findings of the article show that, first of all, in the issues of West Asia, especially in the margins of the Syrian crisis, Putin's role and strategy have been the most effective and fundamental strategy. Secondly, in Russia's Middle East policy, the policy of balance of power among the main actors in the region is significant and effective. The present study has been written qualitatively and with an explanatory-analytical method by collecting information through documents.