تاثير تحريم‌هاي اقتصادي بر حقوق سياسي-اقتصادي و وضعيت سلامت شهروندان كره شمالي

امروزه تحريم ها به يكي از ابزارهاي پركاربرد سياست خارجي دولت ها عليه همديگر تبديل شده است. اين درحالي است كه تحريم ها هميشه نتيجه دلخواه را به همراه نياورده است. كره شمالي ازجمله كشورهايي است كه طولاني‌ترين تحريم‌هاي دوجانبه و چندجانبه را تجربه كرده است. پرسش اصلي پژوهش حاضر اين است كه تحريم‌ها چه تاثيري بر وضع حقوق بشر در كره شمالي گذاشته است؟ فرضيه پژوهش اشاره مي‌كند كه تحريم‌هاي بين‌المللي منجر به نقض حقوق بنيادين شهروندان كره شمالي شده است. براي آزمون فرضيه از نظريه پكسون و كوپر و دو روش توصيفيتحليلي و اسنادي استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه با شروع آزمايشات هسته‌اي كره شمالي در سال 2006 و وضع شديدترين تحريم‌ها عليه اين كشور، تحريم‌ها به دو شكل مستقيم و غيرمستقيم بر وضع حقوق بشر كره شمالي تاثير منفي گذاشته است. در حوزه سياسي، تحريم‌ها به جاي اين كه موجب تغيير رفتار كره شمالي گردد، باعث خودكامگي دولت حاكم، كاهش انواع آزادي‌ها، سركوب و خشونت شده است. در حوزه بهداشت و سلامت، تحريم‌ها كاهش سطح بهداشت عمومي، افزايش مرگ و مير نوزادان، شيوع بيماري‌ها، سوء تغذيه و دسترسي سخت به دارو و درمان را به همراه داشته است. در حوزه اقتصاد، تحريم‌ها (به شكل مستقيم) موجب كاهش ارزش پول ملي، كاهش درآمد مردم، كاهش مواد غذايي، تورم و فساد گرديده كه به فقر بيشتر مردم كمك كرده است.